Displaying items by tag: گوگل

زمانی که صحبت از ارائه‌ی محصولات جدید به میان می‌آید، هیچ شرکتی عملکرد صددرصد عالی ندارد. مخصوصا زمانی که شرکتی مانند گوگل ایده‌های جدید و دیوانه‌واری را امتحان می‌کند، طبیعی است که چند مورد از آن‌ها شکست بخورند. گوگل علاوه‌بر محصولات و پروژه‌های موفقی که داشته، شکست‌های زیادی را نیز تجربه کرده است. پروژه‌هایی که چند سال عمر کرده‌اند، چند ماه دوام داشته‌اند یا حتی در همان روز نخست کنار گذاشته شده‌اند. در ادامه‌ی این مقاله‌ی زومیت به بررسی بیشتر ۱۴ مورد از بزرگ‌ترین پروژه‌های شکست‌خورده‌ی گوگل می‌پردازیم.

۱۴- پروژه‌ی Google Offers

طول عمر: از سال ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۴

زمینه‌ی کاری: گوگل Offers بعد از راه‌اندازی شرکت‌هایی مانند Groupon و Living Social فعالیت خود را آغاز کرد و بعد از به پایان رسیدن دوره‌ی این ترند، تعطیل شد. گروپان و لیوینگ سوشال، سایت‌های خرید گروهی هستند که خدمات سایر کسب‌وکارها مانند سالن‌های ورزشی و آرایشگاه‌ها را با چند درصد تخفیف به کاربران خود پیشنهاد می‌دهند.

۱۳- پروژه‌ی Google Web Accelerator

طول عمر: از سال ۲۰۰۵ تا ۲۰۰۸

زمینه‌ی کاری: این محصول قرار بود با بارگذاری سریع‌تر صفحات وب، سرعت گشت‌وگذار در اینترنت را افزایش دهد؛ اما خطا‌های زیادی داشت. به‌عنوان مثال ویدئوهای یوتیوب را نمی‌توانست بارگذاری کند و نهایتا گوگل حمایت خود را از آن در سال ۲۰۰۸ قطع کرد.

۱۲- پروژه‌ی Google Video

طول عمر: از سال ۲۰۰۵ تا ۲۰۰۹

زمینه‌ی کاری: گوگل با الهام گرفتن از نحوه‌ی کار یوتیوب تصمیم گرفت در سال ۲۰۰۵ پلتفرم رایگان میزبانی و پخش ویدئوی خود یعنی گوگل ویدئو را راه‌اندازی کند. گوگل ویدئو نتوانست به محبوبیت چندانی میان کاربران برسد و یک سال بعد گوگل، یوتیوب را به مبلغ ۱.۶۵ میلیارد دلار خرید. تا اردیبهشت سال جاری، تعداد کاربران فعال و روزانه‌ی یوتیوب ۱.۸ میلیارد نفر گزارش شده است.

۱۱- پروژه‌ی Jaiku

طول عمر: از سال ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۲

زمینه‌ی کاری: Jaiku پلتفرم میکروبلاگینگ است که در فنلاند توسعه پیدا کرد و در سال ۲۰۰۷ توسط گوگل خریداری شد تا با توییتر رقابت کند. پیغام‌های فرستاده‌شده در این پلتفرم با نام Jaikus شناخته می‌شدند. گوگل در سال ۲۰۰۹ اعلام کرد قصد دارد کدهای جایکو را اپن‌سورس یا متن‌باز کند و بیش از این، آن را توسعه نخواهد داد. نهایتا این پروژه به دلیل عدم استقبال و کمبود کاربر شکست خورد.

۱۰- پروژه‌ی Google Health

طول عمر: از سال ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۲

زمینه‌ی کاری: گوگل Health به کاربران اجازه می‌داد اطلاعات پزشکی خود را در سیستم ذخیره کنند تا بتوانند پرونده‌ی پزشکی متمرکزی از اطلاعات داشته و در مراکز ارائه دهنده‌ی خدمات بهداشتی استفاده کنند. نگرانی در مورد حریم خصوصی کاربران (قرار نگرفتن تحت پوشش قانون انتقال و پاسخ‌گویی الکترونيک بيمه سلامت) و رقیبان آن در بازار (محصولات مایکروسافت) باعث شد گوگل پروژه‌ی گوگل هلث را تعطیل کند.

۹- پروژه‌ی Google Answers

طول عمر: از سال ۲۰۰۲ تا ۲۰۰۶

زمینه‌ی کاری: گوگل Answers برخلاف موتور جستجوی گوگل به کاربران اجازه می‌داد سوال‌های خود و مبلغی که حاضرند بابت پاسخ آن بپردازند را ثبت کنند. این پلتفرم به محققان اجازه می‌داد از هرجایی و تنها با پاسخ دادن به هر سوال بین دو دلار تا ۲۰۰ دلار درآمد داشته باشند و گوگل نیز به ازای هر پاسخ، سهم خود را کم می‌کرد. این پروژه نهایتا در سال ۲۰۰۶ تعطیل شد.

پیش از این نیز گوگل پروژه‌ی دیگری به نام Google Questions and Answers داشت که کارمندان گوگل موظف بودند در ازای دریافت سه دلار به سوالات کاربران پاسخ دهند. استقبال از این پروژه به‌اندازه‌ای کم بود که تنها یک روز دوام آورد و سال ۲۰۰۱ تعطیل شد.

۸- پروژه‌ی Google X

طول عمر: ۱۶ مارس ۲۰۰۵

زمینه‌ی کاری: گوگل ایکس یک رابط جایگزین برای موتور جستجوی گوگل بود که به کاربران اجازه می‌داد تا لغات مورد نظر خود را براساس گروه‌بندی‌هایی مانند محلی و تصاویر جستجو کنند. طراحی آن شبیه به داک سیستم‌عامل مک اپل بود و یک روز بعد از راه‌اندازی تعطیل شد. امروزه گوگل ایکس، یک مرکز نیمه‌مخفی است که به ایجاد فناوری‌های پیشرفته اختصاص داده شده است و از پروژه‌های آن با عنوان مون‌شات یاد می‌شود.

۷- پروژه‌ی Google Buzz

طول عمر: از سال ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۱

زمینه‌ی کاری: گوگل Buzz یک شبکه‌ی اجتماعی و ابزاری برای تبادل پیام و اشتراک‌گذاری لینک، تصاویر، ویدئو، استاتوس و... بود. این سرویس از طریق جیمیل و در دسترس تعدادی از کاربران قرار گرفته بود و از آن به‌عنوان محصولی با عدم آمادگی کافی یاد شد و واکنش شدید کاربران را به همراه داشت. درنهایت Buzz به دلیل پرونده‌ی قانونی شکایت از حریم خصوصی و بعد از ۱۸ ماه فعالیت تعطیل شد.

۶- پروژه‌ی Google Lively

طول عمر: از جولای ۲۰۰۸ تا دسامبر ۲۰۰۸

زمینه‌ی کاری: گوگل Lively شبکه‌ی مجازی سه‌بعدی و مشابه «سِکِند لایف» بود. سکند لایف یا زندگی دوم، یک دنیای مجازی است که کاربران می‌توانند از سراسر دنیا با دوستان خود در آن ارتباط برقرار کنند. نیویورک تایمز در آن زمان لایولی را یک روش کارتونی برای صحبت در اتاق گفتگو توصیف کرده بود. گوگل علی‌رغم استقبال خوبی که از پروژه شده بود، تصمیم گرفت بعد از گذشت تنها چهار ماه‌ونیم آن را تعطیل کند و تمرکز منابع خود را روی موتور جستجو، تبلیغات و اپلیکیشن‌های کسب‌وکار بگذارد.

۵- پروژه‌ی Knol

طول عمر: از سال ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۲

زمینه‌ی کاری: گوگل Knol یا دانشنامه‌ی گوگل درواقع پاسخ گوگل به دانشنامه‌ی ویکیپدیا بود و حتی از همان فونت ویکیپدیا در آن استفاده شده بود. نول، لغتی است که گوگل به‌معنای «واحد دانش» اختراع کرده و این دانشنامه قرار بود مجموعه‌ای از مقالاتی باشد که توسط کاربران و در موضوع‌های مختلف نوشته شده است. اما تعداد کاربرانی که برای این دانشنامه مقاله تولید می‌کردند، کم بود و این پروژه در سال ۲۰۱۲ شکست خورد.‌

۴- پروژه‌ی Dodgeball

طول عمر: از سال ۲۰۰۵ تا ۲۰۰۹

زمینه‌ی کاری: Dodgeball پروژه‌ای بود که در سال ۲۰۰۵ توسط گوگل خریداری شد و به کاربران خود اجازه می‌داد موقعیت مکانی خود را با دیگران به اشتراک بگذارد. الکس راینرت و دنیس کراولی، هم‌بنیان‌گذاران این طرح در سال ۲۰۰۷ گوگل را ترک کرده و مدعی شدند گوگل به‌اندازه‌ی کافی به این پروژه توجه نکرده است. کراولی فوراسکوئر را در سال ۲۰۰۹ راه‌اندازی کرد و در همان سال داجبال تعطیل شد.

۳- پروژه‌ی Google Glass

طول عمر: ۲۰۱۲ تا زمان حال

زمینه‌ی کار: گوگل گلس عینکی است که اطلاعات دیجیتال را در دنیای واقعی قرار می‌داد و محصولی است که از زمان خود جلوتر بود. گوگل گلس با اینکه ۱۵۰۰ دلار قیمت داشت، دارای مشکلات نرم‌افزاری و ظاهری نه چندان مناسب بود. گوگل در سال ۲۰۱۵ فروش عینک خود را متوقف کرد اما این پروژه به‌طور کامل تعطیل نشد و نسخه‌های جدید آن همچنان به بازار عرضه می‌شود.

۲- پروژه‌ی Nexus Q

طول عمر: هرگز به مشتری‌ها عرضه نشد

زمینه‌ی کار: گوگل نکسوس Q ویدئو پلیری برای استریم بود که امکان پخش ویدئوهای یوتیوب و موزیک گوگل را در تلویزیون فراهم کرده بود. این محصول پیش از محصولات محبوبی مانند گوگل کروم کست، Roku و آمازون فایر تی‌وی معرفی شده بود که طراحی کروی و جالبی داشت.

گوگل نکسوس Q در کنفرانس توسعه‌دهندگان I/O در سال ۲۰۱۲ معرفی شده و به شرکت‌کنندگان داده شد؛ اما منتقدان قیمت ۲۹۹ دلاری آن را، بالا دانستند و به همین دلیل گوگل پیش از عرضه‌ی این محصول به شکل عمومی، تولید آن را متوقف کرد.

۱- پروژه‌ی Google Wave

طول عمر: از سال ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۲

زمینه‌ی کار: گوگل Wave تلاشی بلندپروازانه برای بازسازی مجدد ایمیل بود و توسط همان مهندسانی ساخته شده است که گوگل مپ را توسعه داده‌اند. این محصول به کاربران اجازه‌ی ساخت و اشتراک‌گذاری اسناد یا موج‌ها (ترکیبی از تصاویر، ویدئو، رأی‌گیری و...) را می‌داد.

کاربران موج گوگل بعد از مدتی، علاقه‌ای به استفاده از این محصول نداشتند و توسعه‌ی آن در سال ۲۰۱۰ کنار گذاشته شد.

در چند هفته‌ی گذشته، نویسنده‌ی مطلب پیش‌رو تصمیمی گرفت که ممکن است از نگاه برخی کاربران اندکی غیرمتعارف به‌نظر برسد. این تصمیم، تغییر موتور جستجوی پیش‌فرض از گوگل به DuckDuckGo بود. یکی از افتخارات DuckDuckGo این است که فعالیت‌های کاربران را پیگیری نمی‌کند و از زمان افشاگری‌های ادوارد اسنودن، توجه بیشتری را به خود جلب کرده است. البته نویسنده پیش از این نیز تجربه‌ی استفاده‌ی طولانی‌مدت از DuckDuckGo را داشته؛ ولی اکنون این موتور جستجو به بخشی از تجربه‌ی نویسنده از دنیای وب در یکی از رایانه‌های وی تبدیل شده‌ است.

اما آیا دیگر کاربران هم باید گوگل را رها کنند؟ پاسخ این سوال ممکن است منفی باشد. DuckDuckGo به‌عنوان ابزاری برای جستجوهای روزمره کار خود را به‌خوبی انجام می‌دهد؛ اما گاهی وقت‌ها شما را وادار می‌کند تا روی گزینه‌های بیشتری کلیک کنید و در پیدا کردن صفحات قدیمی هم چندان موفق ظاهر نمی‌شود. در این شرایط بد نیست از خود بپرسیم که: آیا من هم باید از همان ابزار جستجو استفاده کنم که دیگران از آن استفاده می‌کنند؟

مشکلی وجود ندارد

فراگیر بودن استفاده از گوگل باعث می‌شود این مسئله را فراموش کنیم که جستجو، نوعی «محصول» است؛ یا اینکه در گذشته این‌چنین بوده است. کاربران می‌خواهند صفحه یا اطلاعات خاصی راجع‌به یک موضوع را پیدا کنند و هر موتور جستجوی مناسبی می‌تواند این کار را به‌خوبی انجام دهد. در جریان این تجربه‌ی شخصی، نویسنده عبارات مختلف را هم در DuckDuckGo و هم در گوگل جستجو کرده است.

وقتی به‌دنبال صفحه‌ی خاصی می‌گردید، DuckDuckGo به‌خوبیِ گوگل از پس پیدا کردن آن صفحه برمی‌آید.  زمانی که به‌دنبال اطلاعات خاصی هستید هم نتایج DuckDuckGo در مجموع مشابه نتایج ارائه‌شده توسط گوگل هستند؛ هرچند گاهی اوقات یک یا دو لینک اول با هم تفاوت دارند.

(البته در یکی از استثنائات، در زمینه‌ی نتایج جستجوی کلمه‌ی Globalist که در برخی موارد کاربردی یهودستیزانه دارد، DuckDuckGo مواردی را که به پروپاگاندای ضدیهودی مربوط می‌شد ارائه می‌داد؛ اما اولین نتیجه‌ی ارائه‌شده توسط گوگل، مقاله‌ای بود که ریشه‌ی این عبارت را توضیح می‌داد.)

البته همان‌طور که قابل پیش‌بینی است، گوگل در زمینه‌ی جستجوهای شخصی‌سازی‌شده بهتر عمل می‌کند؛ چیزی که در DuckDuckGo وجود ندارد. در واقع این موتور جستجو حتی امکان ساخت حساب کاربری را هم فراهم نمی‌کند ولی برای جستجوهای روزمره، این مسئله مشکلی ایجاد نمی‌کند. DuckDuckGo از حدود دو سال پیش به موتورجستجوی آیپدی تبدیل شده که توسط نویسنده‌ی مطلب استفاده می‌شود. از مدتی پیش نویسنده در لپ‌تاپ ویندوزی خود نیز به‌صورت ممتد از این موتور جستجو استفاده می‌کند.

لازم به ذکر است که DuckDuckGo نیز در ابتدای نتایج جستجو آگهی‌هایی را به شما نشان می‌دهد؛ اما این آگهی‌ها که به‌کمک یاهو ارائه می‌شوند، تنها برپایه‌ی عبارات جستجوشده هستند و ارتباطی با حساب کاربری یا پیشینه‌ی جستجو و دیگر فعالیت‌های کاربران ندارند. مهم نیست چه عبارتی را در DuckDuckGo جستجو می‌کنید؛ در هر صورت این عبارات در هیچ فهرستی ثبت نمی‌شوند و نیازی نیست از حالت Incognito (Private در فایرفاکس و InPrivate در مایکروسافت اج) استفاده کنید. همین تجربه نیز باعث می‌شود احساس راحتی بیشتری داشته باشید.

سود در مقیاسی محدود

در بازار بزرگ جستجوی اینترنتی، DuckDuckGo همچون ذره‌ای کوچک است. براساس اطلاعات ارائه‌شده توسط StatCounter، ۸۶.۱۷ درصد جستجوهای انجام‌شده در حوزه‌ی کسب‌وکار در ایالات‌متحده و ۹۰ درصد جستجوهای انجام‌شده در دستگاه‌های همراه به‌کمک گوگل انجام می‌شوند. سهم DuckDuckGo در این دو حوزه به‌ترتیب ۰.۷۷ و ۰.۶۶ درصد است؛ اعداد و ارقامی که حتی از آمارهای یک‌رقمی مربوط به موتورهای جستجوی یاهو و بینگ هم کمتر است. در آمار جهانی نیز DuckDuckGo پشت سر موتور جستجوی Baidu چین و Yandex روسیه قرار می‌گیرد.

از سوی دیگر، ترافیک DuckDuckGo با رشد چشمگیری روبه‌رو شده است. در اوائل ماه نوامبر سال جاری میلادی، این موتور جستجو به رکورد ۳۰ میلیون جستجو در روز دست پیدا کرد که نشان‌دهنده‌ی افزایش ۵۰ درصدی در مقایسه با سال گذشته است؛ هرچند که محبوبیت آن به‌هیچ‌وجه قابل مقایسه با گوگل نیست.

این موتور جستجو از سال ۲۰۱۴ کسب سود را شروع کرده است. در ایمیل ارسال‌شده توسط مدیرعامل این شرکت،گابریل وینبرگ، هرچند اعداد و ارقام خاصی ذکر نشده‌اند؛ اما اعلام شده که این شرکت تحت پوشش «قانون حریم‌خصوصی کاربران در کالیفرنیا» قرار می‌گیرد. این قانون که قرار است از سال ۲۰۲۰ به‌اجرا گذاشته‌ شود، شرکت‌هایی را تحت پوشش قرار می‌دهد که درآمد سالانه‌ی آن‌ها بالغ‌بر ۲۵ میلیون دلار است.

به‌گفته‌ی وینبرگ، رشد DuckDuckGo در دستگاه‌های همراه بیشتر از رشد این موتور جستجو در رایانه‌های رومیزی بوده‌ است. وینبرگ این پیشرفت را مدیون عرضه‌ی مرورگری می‌نامد که امکان جستجوی محرمانه در دستگاه‌های همراه را فراهم می‌کند.

اما تغییرات ایجاد‌شده در سازوکار ارائه‌ی حق امتیاز استفاده از اندروید در اروپا باعث خوش‌بینی وینبرگ در رابطه با آینده نشده‌ است. به‌گفته‌ی او:

معتقد نیستم که تغییرات ایجادشده در زمینه‌ی ارائه‌ی حق‌ امتیاز، منجر به رقابت معنادارتر در زمینه‌ی جستجو در اندروید خواهد شد.

راهکار ارائه‌شده توسط وینبرگ برای افزایش رقابت در زمینه‌ی جستجو در دستگاه‌های موبایل چیزی شبیه به راهکار ارائه‌شده برای انتخاب مرورگر در رایانه‌های ویندوزی در اروپا است. به‌عقیده‌ی وینبرگ:

کاربران باید این انتخاب را داشته‌ باشند که در زمان انجام تنظیمات اولیه‌ی دستگاه، موتور جستجوی موردنظرشان را انتخاب کنند.

تا زمستان سال گذشته مرورگر کروم، DuckDuckGo را در میان گزینه‌های جستجو قرار نداده بود. زمانی که گوشی‌های اندرویدی دارای کلید اختصاصی جستجو بودند هم امکان رجوع به موتورهای جستجوی متفرقه از طریق کلیدجستجو در اندروید وجود نداشت.

جایگاه گوگل محفوظ است

تجربه‌ی استفاده از موتور جستجوی جدید، به‌معنی دست شستن از خدمات Google نیست و حتی در برخی از ابزارهای مورداستفاده‌ی نویسنده، گوگل همچنان به‌عنوان موتور جستجوی پیش‌فرض در مرورگر کروم مورد استفاده قرار می‌گرفته است. علاوه‌بر این، توانایی گوگل در محدود کردن نتایج جستجو به یک تاریخ خاص به‌عنوان یک برتری اساسی قلمداد می‌شود. البته DuckDuckGo هم می‌تواند نتایج مربوط به روز، هفته یا ماه گذشته را به شما نشان‌دهد، اما اگر، برای مثال، به‌دنبال مطلبی مربوط به سال ۲۰۱۱ می‌گردید، این موتور جستجو کمک چندانی به‌شما نمی‌کند؛ در چنین مواردی مجبور خواهیدشد تا دست به دامن گوگل (یا بینگ) شوید. این وضعیت باعث شده تا نویسنده‌ی مطلب در امور کاری، گوگل را به DuckDuckGo ترجیح دهد؛ چرا که دسترسی به تاریخچه‌ی جستجو باعث صرفه‌جویی در وقت می‌شود.

همان‌گونه که گفته‌شد، استفاده از DuckDuckGo به‌معنی خداحافظی با دیگر محصولات و خدمات گوگل نیست. در گوشی‌های همراه هم، برخلاف رایانه‌های شخصی، جابه‌جایی از یک مرورگر به مرورگر جدید کار آسانی نیست. در زمینه‌ی ناوبری هم گزینه‌ای در سطح گوگل مپس وجود ندارد. هرچند اپل قول داده تا برای رقابت با نقشه‌های گوگل، برنامه‌ی Apple Maps را دستخوش اصلاحات اساسی‌کند؛ اما اگر از کاربران اندروید هستید، بهترین گزینه‌ی پیش‌رو، استفاده از نقشه‌های گوگل است.

اما در هر حال، واگذار کردن بخشی از جستجوها به شرکتی که رهبری بازار را برعهده ندارد، می‌تواند تغییری ارزشمند باشد. در دنیایی که پر است از آسیب‌پذیری‌های امنیتی و سرقت داده‌های کاربران، با قرار ندادن تمام داده‌های‌تان در یک مکان، می‌توانید به افزایش امنیت اطلاعات خود کمک کنید.

اگر به خاطر داشته باشید، هفته‌ی گذشته وبلاگ روسی رُزتکد با ارسال چند تصویر، اطلاعات مختصری از گوشی پیکسل ۳ لایت گوگل که اکنون با اسم رمز سارگو (Sargo) هم شناخته می‌شود، فاش کرد. حالا این وبلاگ تصاویر جدیدی را فاش کرده و اعلام کرده است که تصاویر مذکور با دوربین اصلی پیکسل ۳ لایت ثبت شده‌اند. از لحاظ ظاهری، به‌نظر می‌رسد که پیکسل ۳ لایت شکل و شمایلی مشابه پیکسل 2 دارد، با این تفاوت که نسبت ابعاد صفحه‌نمایش آن همانند گوشی‌های جدید، باریک‌تر شده و از جک سه و نیم میلیمتری هدفون هم پشتیبانی می‌کند.

تصاویری که به‌ظاهر با محصول جدید غول جست‌وجوگر ثبت شده، امیدوارکننده به‌نظر می‌رسند و در نماهای داخلی و خارجی کیفیت خوبی از خود نشان می‌دهند. البته باید توجه داشت که نمونه عکس‌های منتشر شده، صرفاً کیفیت خام دوربین پیکسل 3 لایت را به نمایش گذاشته‌اند و مطمئناً در محصول نهایی و با اعمالِ ویژگی‌های نرم‌افزاری شرکت گوگل، شاهد کیفیت بالاتری خواهیم بود.

اگر به تصویر مربوط به میوه‌های روی میز توجه کنید، متوجه خواهید شد که فضای اتاق داخل عکس نورپردازی مناسبی ندارد، اما حتی با در نظر گرفتن این نکته هم، میزان جزئیات ثبت شده، گواهی بر کیفیت بالای دوربین پیکسل جدید در شرایط نوری ضعیف است. تصاویر دیگرِ گرفته‌شده در فضاهای بیرونی، آسمان ابری را نشان می‌دهند. جالب است بدانید که هوای ابری، کار را برای تنظیم نوردهی دوربین‌های کوچک بسیار سخت می‌کند. البته امید داشتیم جزئیات بیشتری را در بخش‌های تیره‌ و به‌ویژه سایه‌های موجود در تصویر شاهد باشیم. در آخر باید اشاره کنیم تصویری که جاده و درخت‌ها را نشان می‌دهد، زاویه دید وسیعی دارد و به‌نظر می‌رسد در حالت 4k ثبت شده است.

آن‌طور که از شواهد به‌نظر می‌رسد، پیکسل ۳ لایت همانند برادران بزرگ‌ترش از یک لنز ۱۲ مگاپیکسلی در پنل پشتی و لنز ۸ مگاپیکسلی در پنل جلویی بهره می‌برد. البته صحبت‌کردن درباره‌ی کیفیت دوربین این گوشی میان‌رده هنوز زود است و باید منتظر ماند و دید که آیا دوربین پیکسل ۳ لایت می‌تواند به پای پیکسل 3 و پیکسل 3 ایکس ال برسد یا خیر؟ وبلاگ رُزتکد به علاقه‌مندان توصیه کرده  که این تصاویر را با تصاویر اولیه‌ی پیکسل ۳ ایکس ال مقایسه کرده و نظرات خود را بیان کنند، اما مشکل اینجا است که به دلیل اختلاف میزان نوردهی و زاویه‌ی دوربین در تصاویر مختلف، نمی‌توانیم مقایسه‌‍‌ی دقیق و منصفانه‌ای انجام دهیم.

در هر حال، عرضه‌ی پیکسل ۳ لایت به عنوان  محصولی میان‌رده از گوگل، اتفاقی جدید به شمار می‌رود که برای طرفداران خانواده‌ی پیکسل جالب خواهد بود. گفته می‌شود این گوشی با برچسب قیمتی ۴۰۰ الی ۵۰۰ دلاری به‌فروش خواهد رسید.

براساس آخرین گزارش بلومبرگ، سامسونگ سخت در تلاش است تا اولین گوشی هوشمند تاشدنی خود را به بازار جهانی عرضه کند. از آنجایی که گوشی هوشمند تاشدنی سامسونگ در مراحل نهایی توسعه‌ی خود قرار دارد؛ کره‌ای‌ها وارد مذاکرات جدیدی با گوگل شده‌اند تا نسخه‌ی اختصاصی اندروید مخصوص گوشی هوشمند تاشدنی را توسعه دهد. 

پیشتر گفته شده بود که سامسونگ دو نمونه‌ی اولیه از گوشی هوشمند تاشدنی خود تولید کرده است که در یکی از آن‌ها گوشی تاشدنی به‌صورت افقی و در دیگری به‌صورت عمودی تا می‌شود. با توجه به اینکه سامسونگ کدام نمونه‌ی اولیه را انتخاب می‌کند، وضعیت طراحی نهایی رابط کاربری مشخص خواهد شد. گزارش بلومبرگ حاکی از آن است که کدنام این گوشی هوشمند Winner است. 

سال‌ها است که سامسونگ در مورد معرفی گوشی هوشمند تاشدنی صحبت می‌کند. دی‌جی‌کو، مدیرعامل سامسونگ ماه گذشته اعلام کرد که گوشی هوشمند تاشدنی سامسونگ می‌تواند در حالت کاربری به‌عنوان تبلت نیز مورد استفاده قرار گیرد. کاربران می‌توانند از این گوشی هوشمند با  قابلیت‌های چندوظیفه‌ای استفاده کنند و در صورت نیاز آن را در ابعاد یک گوشی هوشمند قابل‌حمل مورد استفاده قرار دهند. همچنین دی‌جی کو در صحبت‌های خود اعلام کرد:

ما واقعا به یک گوشی هوشمند تاشدنی نیاز داریم و نظر من هم در مورد تولید چنین محصولی مثبت است.

دی‌جی کو معتقد است که گوشی هوشمند تاشدنی بازار خوبی خواهد داشت. وی با اطمینان اعلام کرد که محبوبیت چنین گوشی‌ هوشمندی در بازارهای جهانی افزایش خواهد یافت. براساس گزارش بلومبرگ، برای آنکه وزن دستگاه نهایی سنگین نشود، گوشی تاشدنی احتمالا نیاز به باتری کوچکتری از نظر ابعاد نسبت به سایر محصولات سامسونگ خواهد داشت. ظاهرا نمونه‌ی اولیه‌‌ گوشی تاشدنی سامسونگ با نمایشگر بزرگ‌تر، وزنی بیش از ۲۰۰ گرم داشته است.

گوشی هوشمند تاشدنی سامسونگ از نمایشگر مبتنی بر لولا بهره می‌برد که به باز و بسته شدن گوشی کمک می‌کند. بلومبرگ در گزارش خود به آزمایش‌های دوام که اخیرا روی این لولا انجام شده است، اشاره می‌کند. البته هنوز مشخص نیست که در محصول نهایی که به تولید انبوه می‌رسد نیز این لولا به‌کار برده شود یا خیر.

سامسونگ پیشتر اعلام کرده بود که گوشی هوشمند تاشدنی خود را در سال ۲۰۱۸ به‌صورت رسمی معرفی می‌کند؛ اما بعدا اعلام کرد که زمان رونمایی به سال ۲۰۱۹ تعویق افتاده است. البته در خبر دیگری که در ماه سپتامبر منتشر شد، دی‌جی کو به‌صورت اتفاقی اعلام کرد که اوایل ماه نوامبر از گوشی هوشمند تاشدنی این شرکت رونمایی خواهد کرد. گوشی تاشدنی سامسونگ تا پایان سال میلادی عرضه خواهد شد. 

پیشتر گفته شده بود که هواوی قصد دارد گوشی با نمایشگر انعطاف‌پذیر را پیش از سامسونگ عرضه کند. هواوییکی از رقبای Samsung است که قصد دارد گوشی هوشمند انعطاف‌پذیر خود را زودتر از کره‌ای به بازار معرفی و عرضه کند. شیائومی و اوپو وارد عرصه رقابت تولید گوشی‌ انعطاف‌پذیر می‌شوند. باید ببینیم در نهایت کدام شرکت می‌تواند پیش از بقیه گوشی هوشمند انعطاف‌پذیر و تاشدنی خود را به بازار عرضه کند. 

در صورتی که کاربر وارد حساب کاربری گوگل خود شده باشد، غول جستجو، پیشینه‌ی هر آنچه را که وی به جستجوی آن بپردازد، ذخیره می‌کند. کاربران می‌توانند تاریخچه‌ی محلی مرورگر خود را پاک کنند؛ اما انجام این کار موجب حذف داده‌ها از روی سرورهای گوگل نمی‌شود. هرچند افراد می‌توانند با مراجعه به صفحه‌ی حساب گوگل، یک جریان فعالیت از تاریخچه‌ی جستجوی خود را پیدا کنند؛ اما گوگل از امروز حذف این تاریخچه را از درون بخش جستجو به‌شدت آسان‌تر می‌کند.

کاربران اکنون می‌توانند تاریخچه‌ی جستجو را درون جستجوی گوگل مشاهده و نسبت به پاک‌سازی آن اقدام کنند. از این پس نظارت‌های حریم شخصی گوگل، در تنظیمات پنهان نخواهد بود و این شرکت حتی دسترسی سریع‌تر به نظارت‌هایی همچون غیرفعال‌سازی شخصی‌سازی تبلیغات یا حتی جلوگیری از وب‌سایت‌های گوگل برای ذخیره‌ی فعالیت را فراهم می‌کند. در نهایت، این تغییرات با هدف آگاه‌سازی جزئی کاربران گوگل نسبت به کنترلی که روی حساب کاربری خود دارند، طراحی شده‌اند.

گوگل تغییرات یادشده در جستجو را از امروز چهارشنبه، ۲ آبان ۱۳۹۷ در دسکتاپ و وب موبایل اعمال می‌کند و به‌روزرسانی‌های iOS و اندروید را نیز در هفته‌های آتی در دسترس کاربران این سیستم‌عامل‌ها قرار خواهد داد. غول جستجو همچنین به‌منظور ایجاد تغییر و تحول در نظارت‌های حریم شخصی خود قصد دارد تا همین تغییرات را سال آینده برای خدماتی نظیر نقشه‌ها نیز اعمال کند.

نظارت‌های تازه‌ی حریم شخصی گوگل زمانی از راه می‌رسند که توجه به فعالیت غول‌های فناوری در زمینه‌ی حفاظت از حریم شخصی به طور فزاینده‌ای شدت یافته است. فیسبوک امسال با رسوایی حریم شخصی بزرگی مواجه شد و به تازگی نیز دسترسی گروهی از هکرها به اطلاعات حساب ۵۰ میلیون کاربر فیسبوک، بحران دیگری را برای این شرکت رقم زد. در این میان گوگل نیز به دلیل نقص حریم شخصی گوگل پلاس با فشار فزاینده‌ای از سوی کنگره‌ی آمریکا روبه‌برو است. تغییرات تازه‌ی حریم شخصی غول جستجو در همان روزی از راه می‌رسند که تیم کوک، مدیرعامل اپلخواستار وضع قوانین فراگیر حریم شخصی فدرال شده است.

گوگل امروز نسخه‌ی ۷۰ مرورگر کروم را با ویژگی‌ها و امکاناتِ جدید در دسترس کاربران ویندوز، مک و لینوکس قرار داد. در این نسخه برخی از تغییراتِ بحث‌برانگیزی که اهالی مانتین ویو در نسخه‌های پیشینِ این مرورگر فعال کرده بودند، غیرفعال شده است.

یکی از این قابلیت‌های غیرفعال‌شده، ورود خودکار به حساب گوگل است؛ در نسخه‌ی پیشین کروم، غول حوزه‌ی اینترنت ویژگی جدیدی را معرفی کرده بود که در صورت مشاهده‌ی یکی از اپلیکیشن‌های گوگلی، به‌صورت خودکار وارد حساب کاربری جیمیلِ خود می‌شدید. اکنون به‌لطف نسخه‌ی ۷۰ نه‌تنها امکان غیرفعال‌سازی این قابلیت برای کاربران امکان‌پذیر شده است؛ بلکه کاربران ویندوزی از این پس می‌توانند پشتیبانی کروم از وب اپلیکیشن‌های پیشرو را تجربه کنند.

معمولاً خیلی کم پیش می‌آید که پس از انتشار نسخه‌ای از یک نرم‌افزار، واژه‌ی بحث‌برانگیز را به آن نسبت دهیم؛ اما نسخه‌ی ۶۹ گوگل کروم دقیقاً شایسته‌ی چنین لقبی بود. به‌فاصله‌ی کوتاهی پس از انتشار این نسخه، بسیاری از کاربرانِ مرورگرِ یادشده متوجه ورودِ غیرمنتظره‌ی خود به حساب کاربری گوگلشان شدند. این قابلیت که تاریخچه‌ی جستجوها، بوک‌مارک‌ها و پسوردهایتان را در سرورهای گوگل ذخیره می‌کرد، برای بسیاری نگرانی ایجاد کرده بود.

باتوجه به مشکلات نقض حریم خصوصی در ماه‌های اخیر توسط غول‌های فناوری، بسیاری از کاربران انتقادات شدیدی را بر گوگل وارد ساختند. مشکل اینجا بود که این گزینه در لابه‌لای منوهای تو در تو قرار داشت؛ از این رو بسیاری از کاربران هیچگاه از وجود چنین گزینه‌ای باخبر نبودند. فعال بودنِ پیش‌فرض این قابلیت باعث می‌شد تا اکثر استفاده‌کنندگان از مرورگر کروم بدون هیچگونه اطلاعی، اقدام به ارسال داده‌های مرورگرشان به سمت سرورهای گوگل کنند. گوگل ادعا می‌کند که این ویژگی به آن‌ها در تشخیص زمان ورود کاربر به دیگر دستگاه‌های متصل کمک می‌کرده است.

حال علیرغم غیرفعال‌شدنِ این ویژگی، رابط کاربری بخش تنظیمات نیز تغییراتی را به خود دیده است تا از این طریق افراد ذهنیت دقیق‌تری از داده‌های همگام‌سازی‌شده‌ خود داشته باشند؛ همچنین از این پس با پاک‌کردنِ کوکی‌های مرورگر، کوکی‌های سرویس‌های گوگل نیز در کنار دیگر موارد پاک خواهد شد.

در کنار تغییرات فوق، اهالی مانتین‌ ویو ویژگی‌های جدیدی را نیز به نسخه‌ ۷۰ مرورگر کروم اضافه کرده‌اند که گلِ سرسبدِ آن‌ها پشتیبانی از وب اپلیکیشن‌های پیشرو در سیستم‌عامل ویندوز است. اکنون به‌واسطه‌ی این قابلیت، شرکت‌های نرم‌افزاری می‌توانند برنامه‌ها و اپلیکیشن‌های خود را بدون توسعه‌ی اپلیکیشن بومی، بر بستر وب در اختیار کاربران ویندوزی نیز قرار دهند. با استفاده از این وب اپلیکیشن‌ها، شما درست به‌مانند یک برنامه‌ی بومی ویندوز می‌توانید از پنجره‌ی تمام‌صفحه بهره ببرید و حتی برنامه‌ی موردنظر را به منوی استارت یا صفحه‌ی دسکتاپ اضافه کنید.

دمویی که گوگل از اجرای وب اپلیکیشن پیشرو روی مرورگر کروم نمایش داده است

پشتیبانی از کُدِک ویدیو AV1 نیز دیگر مورد جدیدی است که به نسخه‌ی جدید کروم اضافه شده و فشرده‌سازی بهتری را روی ویدیوها اعمال می‌کند. خوب است بدانید که در کنار ویژگی فوق، امکان محدودسازی دسترسی افزونه‌ها به اطلاعات و وب‌سایت‌ها از این پس میسر خواهد بود.

در انتها خبر خوبی که برای کاربران مک وجود دارد، پشتیبانی این مرورگر از سنسور تاچ آیدی است. کاربران مک‌بوک‌های جدیدِ اپل می‌توانند از این پس با استفاده از مرورگر کروم، بدون وارد کردنِ رمز ورود و فقط با استفاده از اثر انگشتِ خود به وب‌سایت‌های موردنظرشان ورود کنند.

اگر قصد دریافت این به‌روزرسانی را دارید، می‌توانید همین الان با وارد کردنِ عبارت «chrome://settings/help» در نوار آدرس مرورگر، از این قابلیت‌ها و تغییراتِ جدید بهره‌مند شوید.

مؤفقیت‌ سامسونگ در تولید پنل‌ِ اولد باعث شده تا این شرکت به‌نوعی تولید این پنل‌ها را به انحصار خود در بیاورد. قدرت تولید انبوه پنل‌ها در کنار حفظ کیفیت بالای آن‌ها باعث  شده تا اهالی سامسونگ بتوانند این حوزه را به زیرِ سلطه‌ی خود بکشند.

حال به‌نظر می‌رسد که شرکت گوگل با درس گرفتن از تجربه‌ی تلخ سالِ گذشته با پیکسل ۲ و پیکسل ۲ ایکس ال، امسال تصمیم گرفته تا برای پیکسل ۳ ایکس ال از پنل‌های اولد شرکت سامسونگ استفاده کند. سال گذشت دیگر همتای کره‌ای سامسونگ، یعنی ال‌جی وظیفه‌ تأمین نمایشگر پرچمداران گوگلی را بر عهده داشت؛ اما طبق اطلاعات جدیدی که پس از کالبدشکافی پیکسل ۳ ایکس ال منتشر شده، امسال این تولیدکننده جای خود را به سامسونگ داده است.

با این اوصاف، این نخستین باری نیست که اهالی سامسونگ برای رقبای خود پنل صفحه‌نمایش تولید می‌کنند. آن‌ها سال گذشته نیز وظیفه‌ی تولید نمایشگرِ اولدِ آیفون ۱۰ اپل را بر عهده داشتند.

وبسایت iFxit که طبق سنت همیشگی اقدام به کالبدشکافی دستگاه‌های جدیدِ بازار می‌پردازد، این بار علاوه بر تأیید استفاده از پنلِ سامسونگ در پیکسل ۳ ایکس ال، از بهبود دقت و شدت رنگ در این گوشی نسبت به نشل پیشین صحبت کرده است.

خوب است بدانید که گوگل برای نخستین‌بار این نسل از گوشی‌های خود را به‌صورت کامل توسط مهندسین خود توسعه داده است؛ همچنین وظیفه‌ی تولید و مونتاژ این دستگاه‌ها بر عهده‌ی شرکت نام آشنایی فاکسکان بوده که برای سالیان متمادی اقدام به ساخت آیفون‌های اپل می‌کند.

حال با توجه به آغاز عرضه‌ی Pixel 3‌ و Pixel 3 Xl در بازارهای جهانی، باید منتظر ماند و عملکرد گوگل را از حیث فروش این دستگاه‌ها نظاره کرد؛ بدونِ شک عملکرد قوی پرچمداران اهالی مانتین‌ ویو و درخواست بالای مشتریان برای آن سود بسیاری را برای سامسونگ به‌ارمغان خواهد آورد.

سیستم‌های هوش مصنوعی به‌طور معمول در زمینه‌ی طرح پرسش عملکرد چندان مطلوبی ندارند زیرا برای انجام این کار ابتدا باید سیستم‌های یاد شده را به آن‌ها آموزش داد. این موضوع دلیل اصلی تمرکز گوگل روی پردازش زبان طبیعی و دیگر تکنیک‌های مربوط به مکالمه با هوش مصنوعی است تا بدین طریق تعامل با دستیار هوشمندگوگل اسیستنت تا جایی که امکان دارد طبیعی‌تر باشد.

سیستم سؤال و جواب فعال گوگل موسوم به اکیتو کیو اِی یک پروژه تحقیقاتی است که از یادگیری تقویتی به‌ منظور آموزش دستیار هوش مصنوعی برای سؤال کردن و جواب دادن بهره می‌برد. امروز این پروژه توسط گوگل به حالت متن‌باز درآمده است.

با توجه به اعلام گوگل،‌ در هفته‌ی جاری ویژگی جدیدی در اختیار کاربران Google Slides قرار می‌گیرد که با کمک آن می‌توانند به‌صورت خودکار شنیده‌ها و صحبت‌ها را زیرنویس کنند.

برای استفاده از این ویژگی، باید از میکروفون رایانه کمک گرفت. با کمک این قابلیت، در حین موقعیت‌هایی نظیر ارائه‌ی محتوا یا سخنرانی، هر آنچه از سوی سخنران در میکروفون گفته می‌شود، در زمان واقعی به زیرنویس تبدیل می‌شود و در اسلاید به نمایش درمی‌آید.

گوگل اعلام کرده است که تهیه چنین اسلایدهای، نه تنها برای افرادی که دچار مشکلات شنوایی هستند می‌تواد مفید باشد؛ بلکه برای افرادی که در جلسات سخنرانی در محیط‌های پر سروصدا شرکت می‌کنند نیز کاربرد دارد. گوگل همچنین معتقد است این ویژگی برای زمان‌هایی که سخنران به‌اندازه‌ی کافی بلند صحبت نمی‌کند نیز بسیار مناسب خواهد بود. برای فعال کردن این ویژگی، سخنران یا ارائه‌دهند‌ه‌ی محتوا باید در آغاز صحبت‌های خود روی دکمه‌ی CC در باکس ناوبری کلیک کند. همچنین امکان فعال‌کردن این ویژگی با کلیدهای میان‌بر Command + Shift + C روی سیستم مک و Ctrl + Shift + C در سیستم عامل ویندوز و کروم امکان‌پذیر است. در حال حاضر این ویژگی تنها برای کاربرانی که زبان انگلیسی امریکایی صحبت می‌کنند و تنها در مرورگر کروم روی لپتاپ و دسکتاپ، قابل استفاده است. البته گوگل اعلام کرده است که قصد دارد در آینده این ویژگی را برای سایر کشورها و زبان‌های بیشتری توسعه دهد.

لورا داکیلا و ابیگِیل کلِین، مهندسان نرم‌افزار تیم دسترسی G Suite، کار خود را روی این ویژگی به‌عنوان بخشی ازهکاتون داخلی آغاز کردند. داکیلا خودش نیز دارای مشکلات شنوایی است. همچنین کلین متوجه شد که با توسعه‌ی این ویژگی، افراد کم شنوا و حتی ناشنوا هم می‌توانند در جلسات سخنرانی شرکت کنند. تیم دسترسی G Suite در حال حاضر روی پروژه‌های دیگری از جمله بهبود ویژگی با استفاده از بزرگنمایی نمایشگر، استفاده از خط مخصوص بریل برای نابینایان، استفاده از اسکرین ریدر در Google Docs، گوگل Sheets و گوگل اسلایدز مشغول کار هستند. 

در طی سال‌های متمادی، گوگل ابزارهای دیگری را نیز برای کمک به افراد ناتوان و معلول طراحی کرده است. هفته‌ی گذشته، اپلیکیشن Voice Access از سوی گوگل معرفی شد که به کاربران امکان استفاده از گوشی‌های هوشمند اندرویدی را با کمک هندزفری می‌دهد. در ماه می، گوگل اعلام کرد که در حال توسعه‌ی اپلیکیشن اندرویدی با نام Lookout است.این اپلیکیشن به افرادی که دچار ضعف بینایی هستند کمک می‌کند و اطلاعاتی در مورد اشیا، متن و افراد پیرامون‌شان را در اختیار کاربران قرار می‌دهد. در ماه مارس، گوگل امکان دسترسی و ناوبری اپلیکیشن گوگل مپ را برای افرادی که از صندلی چرخ‌دار استفاده می‌کنند، فراهم کرد؛ تا این افراد بتوانند در حین استفاده از صندلی چرخ‌دار، بهتر مسیرهایی را که قابلیت عبور با ویل‌چیر دارند، پیدا کنند.

اخبار مربوط به درز پیدا‌کردنِ اطلاعات خصوصی کاربران از مواردی است که گوش کاربران به‌ آن‌ عادت کرده است. امسال از لحاظ حفظ حریم خصوصی اصلاً سال خوبی برای کاربران نبوده است و پس از رسوایی‌های پی‌در‌پی شرکت‌های بزرگی چون فیس‌بوک، حالا نوبت به گوگل، غول دنیای جستجو رسیده تا به‌واسطه‌ی وجود آسیب‌پذیری امنیتی در پلتفرمش، بارِ دیگر ما را در معرض خطر سوءاستفاده‌ قرار دهد.

نشریه‌ی وال‌استریت ژورنال ساعاتی پیش گزارشی را منتشر کرد که از افشا‌شدنِ اطلاعات صدها هزار کاربرِ گوگل‌پلاس حکایت می‌کند؛ این در حالی است که گوگل علیرغم مطلع‌بودن از این موضوع، ابداً هیچگونه اطلاعیه‌ای را در این رابطه برای کاربران آسیب‌دیده ارسال نکرد؛ به‌نظر می‌رسد ترس از بررسی‌های رگولاتوری و جریمه‌های ناشی از آن، تنها عاملی بوده که اهالی مانتین‌ویو را از اطلاع‌رسانی این موضوع بر حذر داشته است.

با این حال اکنون این شرکت ادعا می‌کند که در ماه مارس (اسفند و فروردین) این آسیب‌پذیری را کشف و رفع کرده است.

منابع وال‌استریت ژورنال بر این عقیده هستند که آسیب‌پذیری نرم‌افزاری یادشده به توسعه‌دهندگان بیرونی این امکان را داده تا به اطلاعات خصوصی اعضای گوگل‌پلاس در بین سال‌ها ۱۳۹۴ تا ۱۳۹۷ دسترسی داشته باشند. در یادداشت داخلی شرکت نیز عنوان شده که اگرچه شواهدی از سوءاستفاده‌ی توسعه‌دهندگان شخص‌ثالث از این ماجرا وجود ندارد؛ اما احتمال وقوع چنین عملی نیز غیرقابل انجام تلقی نمی‌شود. در بین اطلاعات فاش‌شده، نام، آدرس ایمیل، تاریخ تولد، جنسیت، تصویر پروفایل، و وضعیت اشتغال و تأهل از جمله موارد مهم محسوب می‌شوند.

با این وجود، گوگل همچنان عنوان می‌کند که ۴۳۸ توسعه‌دهنده‌ای که به این API‌ها دسترسی داشته‌اند، هیچگونه اطلاعی از این آسیب‌پذیری نداشته‌اند. 

در حالی که پیش‌ از این کاربر با اجازه‌ی خود می‌توانست دسترسی توسعه‌دهنده به اطلاعات پروفایل خود را صادر کند؛ اما باگ یادشده درست به‌مانند رسوایی فیسبوک، دسترسی به اطلاعات دوستانِ کاربران آسیب‌دیده را نیز امکان‌پذیر می‌کرد. گوگل در وبلاگ خود، از تحت‌الشعاع قرار گرفتنِ ۵۰۰ هزار کاربر صحبت کرده است که رقم قابل‌توجهی برشمرده می‌شود؛ البته به این دلیل که این شرکت داده‌های گزارشی کاربران را تنها ۲ هفته نگهداری می‌کند، اکنون نمی‌توان افراد آسیب‌دیده را مشخص کرد. در ادامه‌ی این مطلب عنوان شده است که پست‌های +Google، پیام‌ها و محتوای مربوط به G Suit شامل این اطلاعات نمی‌شوند.

گوگل در بیانیه‌ی خود اعلام کرده است:

دفتر حریم خصوصی و محافظت از داده‌ی ما این موضوع را بررسی کرده است و اکنون به‌دنبال داده‌های درگیر در این ماجرا می‌گردد؛ اما اکنون مشخص‌سازی کاربران آسیب‌دیده یا مشاهده‌ی سوءاستفاده‌ی توسعه‌دهندگان از این موضوع در عمل امکان‌پذیر نیست.

نشریه‌ی وال‌استریت ژورنال در گزارش خود عنوان کرده که با وجود اطلاع ساندار پیچای، مدیرعامل گوگل از این موضوع، دستورِ سکوت درباره‌ی این آسیب‌پذیری صادر شده است. در سند داخلی که درباره‌ی مورد فوق یافت شده، آن‌ها به‌وضوح اعلام کرده‌اند که درصورتِ فاش‌شدنِ این موضوع نام گوگل نیز در کنار رسوایی کمبریج آنالیتیکا و فیس‌بوک قرار خواهد گرفت که ابداً برای وجهه‌ی شرکت خوب نیست.

گوگل قصد دارد در آینده‌ تدابیری را بیاندیشد تا با دادنِ کنترل بیشتر به کاربران برای مدیریت اطلاعاتِ خود، کمتر شاهد بروز چنین اتفاقاتی در دنیای اینترنت باشیم.