Displaying items by tag: بازار موبایل

eSports نامی است که از چندی پیش به‌عنوان اصطلاح رسمی مسابقات بازی‌های ویدیویی مورد استفاده قرار گرفته است. این اصطلاح که به معنای ورزش‌های الکترونیکی است، به‌مرور جای خود را در میان مسابقات رسمی ورزشی باز کرده است و اخیرا نیز شاهد برگزاری رقابت‌های جدی آن در بازی‌های آسیایی جاکارتا بودیم که ورزشکاران ایرانی نیز در آن حضور داشتند.

چندی پیش در یک حادثه‌ی دلخراش، یکی از شرکت‌کنندگان این مسابقات در جکسون‌ویل فلوریدا پس از کشتن دو نفر و زخمی کردن ۱۱ نفر در حاشیه‌ی مسابقات، خودکشی کرد. اگرچه هدف و انگیزه‌ی این فرد قاتل هنوز مشخص نیست، اما این اتفاق توجه آمریکایی‌ها را نیز (به‌عنوان جامعه‌ای که ۷۵ درصد از آنها بازی‌های ویدیویی را بازی نکرده و مشاهده نیز نمی‌کنند) به پدیده‌ی ورزش‌های الکترونیکی جلب کرد.

به‌هرحال eSports پدیده‌ای است که مانند بسیاری مسابقات رقابتی و جذاب برای بیننده‌ها، در حال رشد است. جایزه‌ی مسابقه‌های این ورزش‌ها به‌مرور در حال افزایش است و حتی به رقیبی جدی برای مسابقات ورزش‌های سنتی تبدیل شده‌اند. مخاطبان جهانی برخی از رویدادهای بزرگ این ورزش‌ها از ۱۰۰ میلیون نفر هم بیشتر شده‌اند که البته سهم عمده‌ی آن، مدیون آسیایی‌ها و علاقه‌ی شدید شرقی‌ها به بازی‌های ویدیویی است.

بزرگترین تورنمنت‌های بازی‌های ویدیوی اغلب مانند بازی‌های ورزشی سنتی برنامه‌ریزی و اجرا می‌شوند. در این مسابقات دو نفر یا دو تیم به رقابت با هم می‌پردازند و گزارشگران و تحلیل‌گران نیز روند مسابقه را برای مخاطبان شرح می‌دهند. میلیون‌ها نفر از مخاطبان نیز از طریق سرویس‌های استریم بازی، مسابقات را روی کامیپوتر، گوشی هوشمند یا تلویزیون خود تماشا می‌کنند.

بزرگترین سهم درآمدی ورزش‌های الکترونیکی از بخش اسپانسرینگ و تبلیغاتاست. پس از آن فروش بلیط، تجارت‌های جانبی و حق پخش نیز درآمدهای مناسبی را برای فعالان این حوزه به ارمغان می‌آورند. شرکت تحلیلی Newzooکه در این بازار فعالیت می‌کند، پیش‌بینی درآمد ۳۴۵ میلیون دلاری را از این ورزش‌ها برای آمریکای شمالی ارائه داده است. به‌علاوه، درآمد ورزش‌های الکترونیکی در خارج از این قاره نیز بیش از نیم میلیارد دلار برآورد شده است. این شرکت پیش‌بینی می‌کند که صنعت ورزش‌های الکترونیک تا سال ۲۰۲۱ به ارزش ۱.۷ میلیارد دلار برسد.

مقایسه‌ی درآمد ورزش‌های الکترونیک با لیگ‌های سنتی مشهور در آمریکا

البته در مقام مقایسه، درآمد این ورزش‌ها در آمریکا در مقابل مسابقاتی همچون لیگ‌های NFL و MLB ناچیز است. این لیگ‌ها هرگدام بیش از ۱۰ میلیارد دلار درآمد در سال ۲۰۱۷ داشته‌اند.البته این مقایسه را نمی‌توان مقایسه‌ای دقیق دانست؛ چرا که در آمریکا، لیگی به‌نام لیگ ملی بازی‌های ویدیویی یا ورزش‌های الکترونیکی وجود ندارد. در نتیجه بهتر است جمع جایزه‌ی در نظر گرفته شده برای این مسابقات و مسابقات ورزشی سنتی را با هم مقایسه کنیم. تعداد تورنمنت‌های ورزش‌های الکترونیکی که سالانه در آمریکا برگزار می‌شود، به رقمی بیش از هزار عدد می‌رسد. در این میان جایزه‌ی برخی از این مسابقات، ده‌ها میلیون دلار است.

به‌عنوام مثال، مسابقات قهرمانی DOTA 2 که به تازگی به پایان رسید، مجموع جایزه‌ای در حدود ۲۵ میلیون دلار داشت. بخش عمده‌ای از هزینه‌ی این جایزه، از محل درآمد خریدهای داخل بازیِ بازی‌کنندگان تامین شد. این رقم از مسابقات سنتی بزرگی همچون Daytona 500 با رقم جایزه‌ی ۱۵.۵ میلیون دلار و مسابقات گلف U.S. Open با رقم جایزه‌ی ۱۲ میلیون دلار بیشتر است. همچنین این جایزه‌ی ۲۵ میلیون دلاری، چند برابر مجموع جایزه‌ی مسابقات تور دو فرانس است که شرکت‌کنندگان در آن برای دریافت بخشی از جایزه، باید بیش از ۳ هزار کیلومتر رکاب بزنند!

مقایسه‌ی مبلغ جایزه‌ی ورزش‌های الکترونیک با مسابقات مشهور ورزشی

در بخش مخاطبان نیز رویدادهای بزرگ ورزش‌های الکترونیکی رکوردهای جالبی از خود بر جای گذاشته‌اند. به‌عنوان مثال مسابقات سال ۲۰۱۷ با‌عنوان League of Legends حدود ۱۰۶ میلیون بیننده داشت که بیش از ۹۸ درصد آنها از داخل کشور چین، مسابقات را تماشا می‌کردند. این تعداد از مخاطبان، تقریبا با بینندگان مسابقات مشهور فوتبال آمریکایی Super Bowl در سال ۲۰۱۸ برابر بوده است.در آماری دیگر، مجموع بینندگان مسابقه‌ی قهرمانی DOTA 2 در سال جاری، تقریبا با بینندگان دربی مشهور آمریکا یعنی دربی کنتاکی برابر بوده است. به‌علاوه این تعداد از مخاطبان از مخاطبان پربیننده‌ترین مسابقات ویمبلدون، دایتونا ۵۰۰، یو‌اس اوپن و تور دو فرانس،‌ بسیار بیشتر بوده است. البته بار دیگر اکثر بینندگان این مسابقات از کشور چین بوده‌اند.

اگرچه تعداد مخاطبان این مسابقات در آمریکا، به‌عنوان یکی از پیشگامان دنیای فناوری در حال حاضر کم است، اما نظرسنجی‌ها نشان از افزایش محبوبیت آنها در میان نسل جوان این کشور دارد. به‌عنوان مثال نظرسنجی سال جاری دانشگاه ماساچوست نشان داد که ۵۸ درصد از نوجوانان ۱۴ تا ۲۱ سال، مسابقات بازی‌های ویدیویی را به‌صورت آنلاین مشاهده کرده یا آنها را ضبط کرده‌اند. آمار افرادی که خودشان نیز در این مسابقات شرکت‌ کرده‌اند، در حدود همین درصد است. این آمار برای بینندگان بیش از ۲۱ سال، حدود ۱۶ درصد است.

مقایسه‌ی تعداد بینندگان ورزش‌های الکترونیک با مسابقات مشهور

به‌هرحال صرف‌نظر از پیروزی ورزش‌های الکترونیک بر مسابقات ورزشی سنتی از لحاظ درآمد، رقابت این پدیده‌ی جدید با ورزش‌های سنتی، بر سر محبوبیت در میان نسل جوان، تماشایی است. به‌عنوان مثال، نظرسنجی بالا نشان داد که ۳۸ درصد از آمریکایی‌های جوان، به‌عنوان طرفداران eSports یا بازی‌های ویدیویی رقابتی شناخته شدند. شایان ذکر است طرفداران لیگ NFL در این نظرسنجی، تنها ۲ درصد بیشتر بوده‌اند.

در آبان ماه سال ۹۴ ، زمانی که سامسونگ به‌دلیل موفقیت گلکسی اس 6  وگلکسی نوت 5 روی ابرها سیر می‌کرد، غول کره‌ای، تبلت بزرگ و غیرمنتظره‌یگلکسی ویو را معرفی کرد. امروز، تنها دو هفته پس از افشای در راه بودن نسل دوم، این دستگاه مجوزهای بلوتوث و وای‌فای را دریافت کرد.

سامسونگ گلکسی ویو

همانطور که انتظار می‌رفت؛ این مجو‌زها، جزئیات بسیار محدودی را از این محصول افشا کرده‌اند؛ با این حال، شماره مدل SM-T927A و نام Galaxy View 2 تایید شده‌ است. همچنین این دستگاه، مجهز به بلوتوث 5 به همراه Wi-Fi 802.11 b/g/n ac با فرکانس‌های 2.4 GHz و 5GHz است. با وجود انتشار نسخه‌ی جدید سیستم‌عامل گوگل یعنی اندروید 9 پای، گلکسی ویو جدید از اندروید 8 اوریو بهره می‌برد.اندازه d صفحه نمایش تبلت جدید سامسونگ به ۱۷.۵ اینچ کاهش پیدا کرده‌ است و احتمالا به یکی از پردازنده‌های اکسینوس ساخت این شرکت و 3 گیگابایت حافظه رم مجهز می‌شود. با وجود صفحه‌نمایش بزرگ این تبلت، هنوز قلم استایلوس برای این تبلت گزارش نشده است.

در حال حاضر هیچ اطلاعات دقیقی از تاریخ عرضه‌ی گلکسی ویو ۲ در دسترس نیست؛ اگرچه این مجوزها نشان می‌دهند که باید به‌زودی منتظر معرفی این دستگاه باشیم. این دستگاه در آمریکا انحصاراً توسط اپراتور AT&T عرضه می‌شود.

در کنار معرفی نسخه‌ی عادی آر ۱۷، اوپو گوشی هوشمند آر ۱۷ پرو را هم معرفی کرده که از همان برش قطره‌ای نمایشگر و حسگر اثر انگشت درون نمایشگر استفاده می‌کند. دوربین سه‌گانه‌ی قرارگرفته در قسمت پشتی Oppo R17 Pro نیز به فناوری حسگر سه‌بعدی مجهز است.اما اوپو آر ۱۷ پرو چه ارتباطی باوان‌پلاس ۶‌تی دارد؟ نباید فراموش کنیم که سه شرکت وان‌پلاس، اوپو و ویووتحت تملک شرکت هلدینگ BKK Electronics قرار دارند. جالب‌تر اینکه این سه شرکت حتی از خطوط تولید واحدی برای ساخت محصولاتشان استفاده می‌کنند. با این اوصاف، می‌توان این احتمال را مطرح کرد که طراحی آر ۱۷ پرو الهام‌بخش طراحی وان‌پلاس ۶‌تی باشد.

تصویری که به‌تازگی از جعبه‌ی نهایی وان‌پلاس ۶‌تی پخش شده، تایید‌کننده‌ی پیش‌بینی فوق است. تصویری که درون جعبه‌ی وان‌پلاس ۶تی می‌بینیم، نشان‌دهنده‌ی یک گوشی با بریدگی قطره‌ای نمایشگر و حسگر اثر انگشت درون نمایشگر است؛ دقیقا شبیه به اوپو آر ۱۷ پرو.

در عین حال، باید یادآوری کنیم که دوربین سوم موجود در اوپو آر ۱۷ پرو، برخلاف پی ۲۰ پرو هواوی، به‌منظور افزایش کیفیت تصاویر ثبت‌شده استفاده نمی‌شود. در حقیقت، این دوربین دارای حسگری است که اصطلاحا برای اندازه‌گیری «زمان حرکت» یا Time-of-Flight از آن استفاده می‌شود.

اما چرا این حسگر در قسمت پشت گوشی قرار دارد؟ فناوری به‌کاررفته در این حسگر متفاوت از فناوری به‌کاررفته در حسگر سه‌بعدی موجود در آیفون ۱۰ یا اوپو فایند ایکس است. ویوو هم اخیرا اعلام کرده که حسگر سه‌بعدی این شرکت آماده‌ی تولید انبوه است؛ این حسگر از ۳۰۰ هزار حسگر میکروسکوپی تشکیل شده‌ است. تعداد حسگرهای میکروسکوپی موجود در حسگر سه‌بعدی اوپو ۱۰ برابر بیشتر از تعداد حسگرهای میکروسکوپی موجود در حسگر سه‌بعدی آیفون ۱۰ است. همچنین، حسگرهای سه‌بعدی که برای سنجش زمان حرکت استفاده می‌شوند، کوچک‌تر و انعطاف‌پذیرتر هستند؛ پس قرار دادن آن‌ها در گوشی‌های هوشمند ساده‌تر است.

ولی این حسگرها چه وظیفه‌ای برعهده دارند و چرا در قسمت پشت گوشی جا خوش کرده‌اند؟ به‌کمک این حسگرها، استفاده از فرامین حرکتی ساده‌تر می‌شود. همچنین، این حسگرها به ایجاد تجربه‌ی واقعیت مجازی کمک می‌کنند. برای مثال، می‌توانید به‌صورت مجازی لباس‌هایی را امتحان کنید و چیدمان مبلمان منزل یا دفتر کارتان را تغییر دهید.

بر اساس شایعات، اپل نیز قرار است در بالارده‌ترین آیفون ۲۰۱۸ از چنین حسگری استفاده کند؛ پس تعجبی ندارد که شرکت‌های چینی پیش از اهالی کوپرتینو برای نبرد آماده شده‌اند.

اگر به لیست مشخصات اوپو آر ۱۷ پرو نگاهی بیندازیم؛‌ متوجه می‌شویم که این محصول نیز همانند گلکسی اس ۹ سامسونگ، از دوربینی با دیافراگم متغیر استفاده می‌کند. جالب‌تر اینکه همانند گلکسی اس ۹، کاربران اوپو آر ۱۷ نیز می‌توانند برای گشادگی دیافراگم از میان دو گزینه‌ی f/1.5 و f/2.4 یکی را انتخاب کنند.

اگر قرار باشد مشخصات فنی آر ۱۷ پرو تعیین‌کننده‌ی مشخصات فنی وان‌پلاس ۶تی نیز باشد؛ پس مشخصات پرچمدار آتی OnePlus به شرح زیر خواهد بود:

• نمایشگر اولد ۶.۴ اینچی با برش قطره‌ای و رزولوشن ۱۰۸۰ در ۲۳۴۰ پیکسل
• پردازنده‌ی اسنپدراگون ۸۴۵
• حافظه‌ی رم ۸ گیگابایتی و حافظه‌ی ذخیره‌سازی ۱۲۸ گیگابایتی
• دوربین اصلی ۱۲ مگاپیکسلی با دیافراگم متغیر (f/1.5 و f/2.4)
• دوربین ثانویه‌ی ۲۰ مگاپیکسلی و حسگر سه‌بعدی سنجش حرکت
• دوربین جلوی ۲۵ مگاپیکسلی با ویژگی‌های هوش‌مصنوعی
• باتری دوگانه که از دو قطعه با ظرفیت ۱۸۵۰ میلی‌آمپر ساعت تشکیل شده است
• شارژ سریع با توان ۵۰ وات (۴۰ درصد شارژ در ۱۰ دقیقه)

در کنار معرفی نسخه‌ی عادی آر ۱۷، اوپو گوشی هوشمند آر ۱۷ پرو را هم معرفی کرده که از همان برش قطره‌ای نمایشگر و حسگر اثر انگشت درون نمایشگر استفاده می‌کند. دوربین سه‌گانه‌ی قرارگرفته در قسمت پشتی Oppo R17 Pro نیز به فناوری حسگر سه‌بعدی مجهز است.اما اوپو آر ۱۷ پرو چه ارتباطی باوان‌پلاس ۶‌تی دارد؟ نباید فراموش کنیم که سه شرکت وان‌پلاس، اوپو و ویووتحت تملک شرکت هلدینگ BKK Electronics قرار دارند. جالب‌تر اینکه این سه شرکت حتی از خطوط تولید واحدی برای ساخت محصولاتشان استفاده می‌کنند. با این اوصاف، می‌توان این احتمال را مطرح کرد که طراحی آر ۱۷ پرو الهام‌بخش طراحی وان‌پلاس ۶‌تی باشد.

تصویری که به‌تازگی از جعبه‌ی نهایی وان‌پلاس ۶‌تی پخش شده، تایید‌کننده‌ی پیش‌بینی فوق است. تصویری که درون جعبه‌ی وان‌پلاس ۶تی می‌بینیم، نشان‌دهنده‌ی یک گوشی با بریدگی قطره‌ای نمایشگر و حسگر اثر انگشت درون نمایشگر است؛ دقیقا شبیه به اوپو آر ۱۷ پرو.

در عین حال، باید یادآوری کنیم که دوربین سوم موجود در اوپو آر ۱۷ پرو، برخلاف پی ۲۰ پرو هواوی، به‌منظور افزایش کیفیت تصاویر ثبت‌شده استفاده نمی‌شود. در حقیقت، این دوربین دارای حسگری است که اصطلاحا برای اندازه‌گیری «زمان حرکت» یا Time-of-Flight از آن استفاده می‌شود.

اما چرا این حسگر در قسمت پشت گوشی قرار دارد؟ فناوری به‌کاررفته در این حسگر متفاوت از فناوری به‌کاررفته در حسگر سه‌بعدی موجود در آیفون ۱۰ یا اوپو فایند ایکس است. ویوو هم اخیرا اعلام کرده که حسگر سه‌بعدی این شرکت آماده‌ی تولید انبوه است؛ این حسگر از ۳۰۰ هزار حسگر میکروسکوپی تشکیل شده‌ است. تعداد حسگرهای میکروسکوپی موجود در حسگر سه‌بعدی اوپو ۱۰ برابر بیشتر از تعداد حسگرهای میکروسکوپی موجود در حسگر سه‌بعدی آیفون ۱۰ است. همچنین، حسگرهای سه‌بعدی که برای سنجش زمان حرکت استفاده می‌شوند، کوچک‌تر و انعطاف‌پذیرتر هستند؛ پس قرار دادن آن‌ها در گوشی‌های هوشمند ساده‌تر است.

ولی این حسگرها چه وظیفه‌ای برعهده دارند و چرا در قسمت پشت گوشی جا خوش کرده‌اند؟ به‌کمک این حسگرها، استفاده از فرامین حرکتی ساده‌تر می‌شود. همچنین، این حسگرها به ایجاد تجربه‌ی واقعیت مجازی کمک می‌کنند. برای مثال، می‌توانید به‌صورت مجازی لباس‌هایی را امتحان کنید و چیدمان مبلمان منزل یا دفتر کارتان را تغییر دهید.

بر اساس شایعات، اپل نیز قرار است در بالارده‌ترین آیفون ۲۰۱۸ از چنین حسگری استفاده کند؛ پس تعجبی ندارد که شرکت‌های چینی پیش از اهالی کوپرتینو برای نبرد آماده شده‌اند.

اگر به لیست مشخصات اوپو آر ۱۷ پرو نگاهی بیندازیم؛‌ متوجه می‌شویم که این محصول نیز همانند گلکسی اس ۹ سامسونگ، از دوربینی با دیافراگم متغیر استفاده می‌کند. جالب‌تر اینکه همانند گلکسی اس ۹، کاربران اوپو آر ۱۷ نیز می‌توانند برای گشادگی دیافراگم از میان دو گزینه‌ی f/1.5 و f/2.4 یکی را انتخاب کنند.

اگر قرار باشد مشخصات فنی آر ۱۷ پرو تعیین‌کننده‌ی مشخصات فنی وان‌پلاس ۶تی نیز باشد؛ پس مشخصات پرچمدار آتی OnePlus به شرح زیر خواهد بود:

• نمایشگر اولد ۶.۴ اینچی با برش قطره‌ای و رزولوشن ۱۰۸۰ در ۲۳۴۰ پیکسل
• پردازنده‌ی اسنپدراگون ۸۴۵
• حافظه‌ی رم ۸ گیگابایتی و حافظه‌ی ذخیره‌سازی ۱۲۸ گیگابایتی
• دوربین اصلی ۱۲ مگاپیکسلی با دیافراگم متغیر (f/1.5 و f/2.4)
• دوربین ثانویه‌ی ۲۰ مگاپیکسلی و حسگر سه‌بعدی سنجش حرکت
• دوربین جلوی ۲۵ مگاپیکسلی با ویژگی‌های هوش‌مصنوعی
• باتری دوگانه که از دو قطعه با ظرفیت ۱۸۵۰ میلی‌آمپر ساعت تشکیل شده است
• شارژ سریع با توان ۵۰ وات (۴۰ درصد شارژ در ۱۰ دقیقه)

در ماه آگوست، فروش تراشه‌های AMD برای نخستین بار از زمان عرضه‌ی پردازنده‌های کافی لیک در سال گذشته از اینتل پیشی گرفت. در سال‌های اخیر، این نخستین بار نیست که AMD موفق به‌زیر کشیدن سلطه‌ی سنتی اینتل در خرده‌فروشی می‌شود. پس از عرضه‌ی نخستین نسل پردازنده‌های رایزن، AMD فروش بیشتری از پردازنده‌های نسل هفتمی کبی لیک اینتل داشت؛ اما به‌محض آنکه پردازنده‌های سری کافی لیک به بازار راه پیدا کردند، وضعیت مجددا به سود اینتل تغییر کرد.

AMD به‌خصوص پس از عرضه‌ی نسل دوم پردازنده‌های رایزن، موفق به بازگرداندن سهم فروش خود در طول یک سال گذشته شد و سرانجام در ماه ژوئیه به سهم برابر با اینتل دست پیدا کرد. اکنون گزارش اخیر نشان می‌دهد که سهم رایزن در ماه آگوست ۵۱ درصد در مقابل ۴۹ درصد سهم پردازنده‌های اینتل بوده است.

این داده‌های جدید در ردیت رویت شده‌اند؛ وب‌سایتی که مایند فکتوری معمولا داده‌های فروش خود را در آن منتشر می‌کند. البته باید خاطرنشان کرد که این آمار تنها متعلق به یک خرده‌فروشی در آلمان و همچنین صرفا براساس تعداد فروش پردازنده‌های فیزیکی است. در زمینه‌ی درآمد واقعی، اینتل نباید احساس نگرانی چندانی داشته باشد. این شرکت همچنان از تعداد پردازنده‌هایی که می‌فروشد، سود واقعی بیشتری به‌دست می‌آورد. در واقع، مجموع درآمد اینتل از زمان عرضه‌ی تراشه‌های نسل دوم رایزن، به‌صورت پیوسته در حال افزایش بوده است.

اما آمار مایند فکتوری یک مورد جداگانه محسوب نمی‌شود. نگاهی گذرا به پرفروش‌ترین‌های آمازون هرآنچه را که لازم باشد درباره‌ی میزان اهمیت پردازنده‌های AMD در صنعت پردازنده بدانیم، یک بار دیگر به ما می‌گوید. در ایالات متحده، سهم اینتل و AMD از فهرست ۱۰ پردازنده‌ی برتر مساوی است و پردازنده‌ی Core i7 8700K اینتل در صدر قرار دارد؛ در حالی که در بریتانیا، ۶ تراشه از AMD در فهرست ۱۰ پردازنده‌ی برتر به‌چشم می‌خورد و رایزن ۵ ۲۶۰۰ نیز محبوب‌ترین تراشه محسوب می‌شود.

با این حال، احتمال می‌رود که این وضعیت تا انتهای امسال یک بار دیگر تغییر کند؛ زیرا اینتل درصدد است که تا پیش از پایان سال، سری ریفرش پردازنده‌های کافی لیک را در بالاترین سطح با تراشه‌ی هشت هسته‌ای و ۱۶ تردی Core i9 9900K عرضه کند. با این حال، بنا به گزارش‌ها، اینتل با مشکل کمبود موجودی مواجه است و حتی اگر کافی لیک ریفرش تا پایان سال عرضه شود، این احتمال وجود دارد که برای تامین موجودی واقعی ناگزیر به انتظار تا سال ۲۰۱۹ باشیم.

گذار از وب ۲.۰ به وب ۳.۰ به‌زودی اتفاق می‌افتد و به‌احتمال زیاد بسیاری از مردم متوجه این تغییر نخواهند شد. البته اکثر اپلیکیشن‌ها و وبسایت‌های حاضر با همان ظاهر قدیمی به فعالیت ادامه می‌دهند؛ اما تغییر شکل اصلی در بخش مدیریت یا اصطلاحا back-end رخ خواهد داد. به‌عنوان مثالی از این تغییر وضعیت می‌توان افزایش استفاده از پلتفرم‌های مبتنی بر بلاک‌چین را بیان کرد.

با ظهور هرچه بیشتر محصولات بلاک‌چین و رفع اشکالات آنها، به‌مرور شاهد مهاجرت کاربران از Web 2.0 به Web 3.0 خواهیم بود. پس از مدتی توسعه‌دهندگان نیز به این تغییر سرعت خواهند بخشید؛ چرا که آنها باوجود بهره‌مندی از فناوری‌های مفید و کاربرپسندانه‌ی وب ۲.۰، استفاده‌ی آسان‌تر از فناوری‌های وب ۳.۰ را نیز درک خواهند کرد. در ادامه‌ی این مقاله‌ی ، به بررسی سرویس‌ها و شرکت‌های مختلف وب ۲.۰ و پروژه‌های در حال اجرایبلاک چین با پتانسیل ایجاد گذار به وب ۳.۰ می‌پردازیم.

راهکارهای پرداخت

روش‌های پرداختی که در حال حاضر توسط کاربران استفاده می‌شوند، شامل کارت‌های اعتباری، بانک‌ها و سرویس‌هایی همچون پی‌پال است. این سرویس‌ها در حال حاضر وظیفه‌ی دریافت پول و حصول اطمینان از جابجایی صحیح آن را بر عهده دارند. به‌علاوه آنها باید امنیت تراکنش را نیز تامین کنند. با توجه به وظایف گفته شده، سازمان‌ها عموما هزینه‌های زیادی خواهند داشت. به‌‌خاطر همین هزینه‌ها و تامین امنیت مورد نیاز، کارمزد این شرکت‌ها همیشه بالا بوده است.

با ظهور ارزهای رمزنگاری شده کاربران به این نتیجه رسیده‌اند که بسیاری از عملیات تامین امنیت حذف شده و در نتیجه، هزینه‌ی انجام تراکنش‌ها کاهش خواهد یافت. برخی از این ارزها که در حال حاضر در نقاط مختلف جهان تبادل می‌شوند عبارتند از: زدکش، مونرو، بیت‌کوین و لایت‌کوین. کاربران برای استفاده از این ارزهای کافی است به اینترنت و یک دستگاه برای ورود به کیف پول خود، دسترسی داشته باشند. فروشندگان نیز کافی است با شرکتی مانند Bitpayقرارداد امضا کنند تا ارز دیجیتال را به سیستم پرداخت آنها متصل کند.

از آنجایی که تغییر وضعیت در این بخش، به آرامی اتفاق می‌افتد، حتی بدون استفاده از ارزهای دیجیتال نیز شاهد این تغییر رویه خواهیم بود. به بیان دیگر، کاربران قادر خواهند بود تا از همان روش‌های قبلی (بدون خرید و فروش ارزهای دیجیتال) نیز استفاده کنند. البته ساختار پرداخت‌ها و هزینه‌ها کاهش چشمگیری خواهد داشت.

به‌عنوان مثالی از این تغییر، می‌توان شرکت Stellar Lumens را معرفی کرد. این شرکت قصد دارد تا با اتصال تمامی سیستم‌های درگیر در پرداخت از بانک و کاربران تا سیستم‌های پرداخت، انقلابی در این صنعت ایجاد کند. این اتصال، موجب افزایش سرعت در تراکنش‌ها در سطح جهانی خواهد شد. نکته‌ی قابل توجه این است که با پیاده‌سازی سیستم این شرکت، الزامی به استفاده ازرمزارزها نخواهد بود و با هر ارزی می‌توان فرآیند پرداخت را انجام داد. در نهایت وقتی کاربر از سیستم استلار لومنز استفاده کند، حتی متوجه درگیر شدن ارزهای دیجیتال در فرآیند نخواهد شد؛ چرا که تمامی اتفاقات در پشت صحنه‌ی سیستم رخ می‌دهد.

مثال دیگری از این راهکارهای مالی، سرویس The Request Network است که به‌عنوان رقیبی جدی برای PaypPal شناخته می‌شود. این پلتفرم به کاربران امکان می‌دهد که امور پرداخت را با هر فرد و در هر زمانی انجام دهند. پرداخت‌های این پلتفرم بر بستر بلاک‌چین انجام می‌شوند و رابط‌ها را از مسیر حذف کرده ولی امنیت را همچنان حفظ می‌کند.

نکته‌ی مثبت این سیستم آن است که توسعه‌دهندگان، از آماده نبودن همه‌ی مردم برای استفاده از ارزهای دیجیتال مطلع هستند. به‌همین دلیل آنها برنامه‌های متعددی را طراحی کرده‌اند تا مردم با استفاده از هر ارزی توانایی پرداخت و انتقال پول را داشته باشند. استفاده از بلاک‌چین در این فرآیند به آنها اجازه می‌دهد که تراکنش‌ها را با کارمزد کمتری به انجام برسانند.

شبکه‌های اجتماعی

استفاده از شبکه‌های اجتماعی پس از این دوران گذار نیز ادامه خواهد داشت. این شبکه‌ها و رسانه‌ها در حال حاضر ایرادات متعددی دارند. به‌عنوان مثال مشکلات حریم خصوصی در فیسبوک، مکانیزم‌هایی که محتوای مورد نظر سایت‌ها را بیشتر به شما نشان می‌دهند و همچنین الگوریتم‌های انتخاب تبلیغات، ایرادات این سیستم‌ها هستند.

چالش اصلی در این موارد، استفاده از اطلاعات کاربران علیه خودشان و سوء استفاد‌ه‌های احتمالی است که منجر به تجاوز به حریم خصوصی می‌شود. به‌عنوان مثال هیچ کاربری دوست ندارد که اطرافیانش، تاریخچه‌ی مرورگر او را بدانند؛ اما وبسایت‌های رسانه‌های اجتماعی با اسکن کوکی‌ها در مرورگر، به این اطلاعات دست پیدا می‌کنند و پس از ساختن پروفایلی از شما بر اساس تاریخچه‌ی مرورگر، آن را می‌فروشند.

در نهایت عموم کاربران از این خطرات و سوء استفاده‌ها اطلاع دارند اما اعتیاد به شبکه‌های اجتماعی و تبدیل شدن آنها به نیازی برای برقراری ارتباط با دوستان و آشنایان، آنها را از ترک کردن این شبکه‌ها منع می‌کند.

در این میان سرویس Steemit با استفاده از بلاک‌چین پا به عرضه گذاشته و در صدد اصلاح این موارد است. به بیان دیگر استیمیت پیشگام شبکه‌های اجتماعی در وب ۳.۰ خواهد بود. این پلتفرم، مدل اختصاصی خود را توسعه داده و در آن، تولیدکنندگان محتوا توسط گروه افراد فعال در شبکه، نظارت و سرپرستی می‌شوند. این بدان معنا است که اگر محتوایی، مفید و باکیفیت تلقی شود، مقداری Steem به تولیدکننده‌ی آن پرداخت خواهد شد. استیم، ارز دیجیتال شبکه‌ی استیمیت است.

این پلتفرم، تبلیغات ارائه نکرده و اطلاعات کاربران را نیز ذخیره نمی‌کند. به‌علاوه، در این شبکه خبری از حذف و سانسور محتوا نیست و حتی به کاربران فعال، ارز رمزنگاری شده جایزه داده می‌شود. اگرچه استیمیت پیشگام این نوع از شبکه‌های اجتماعی است، اما مثال‌های دیگری نیز از این دست وجود دارند. DTube مثال دیگری است که به‌عنوان رقیب یوتیوب و با ساختار بلاک‌چین معرفی شده است.

استیمیت رقبای جدی را نیز در کنار خود می‌بیند. یکی از این رقبا Narrativeاست که وبسایتی بسیار زیبا دارد. این پلتفرم مانند استیمیت کار می‌کند اما مدیریت و نظارت بر محتوا، بر عهده‌ی کاربرانی است که موضوعات اصلی و پیشگام را در هر دسته‌بندی محتوایی، تولید می‌کنند. این پلتفرم به برندها نیز اجازه‌ی فعالیت و انتشار محتوا داده تا با تولید محتوای باکیفیت، خود را در معرض دید کاربران قرار دهند.

Sapaien شبکه‌ی دیگری از این نوع است که به‌صورت یک پلتفرم خبری فعالیت می‌کند. Indorse مثال دیگری بوده که به‌عنوان رقیب لینکدین معرفی شده است. ONG را نیز می‌‌توان به‌عنوان تلاش دیگری در این بخش مثال زد که به‌عنوان شبکه‌ی اجتماعی با تمرکز روی حریم خصوصی افراد فعالیت می‌کند.

سرگرمی

در بخش سرگرمی با وجود حضور چند رقیب، هنوز یوتیوب و نتفلیکس به‌عنوان بازیگران اصلی فعالیت می‌کنند. سلطه‌ی این سرویس‌ها بر بازار باعث شده تا کاربران، هرچه بیشتر به تولید محتوا در آنها ترغیب شوند و در نهایت، داده‌های زیادی از آنها جمع‌آوری شده و به فروش برسد.

اغلب کاربران با امید به این که سود و درآمدی از فعالیت در این سرویس‌ها داشته باشند، به تولید محتوا می‌پردازند اما عمدتا به موفقیت آن‌چنانی دست نمی‌یابند. اخیرا نیز سوال‌های متعددی در مورد سازوکار این پلتفرم‌ها، ذهن کاربران را به خود مشغول کرده است. به‌عنوان مثال، سیستم سانسور محتوا یا پرداخت یوتیوب چگونه کار می‌کند یا اسپاتیفای برای پرداخت هزینه به هنرمندان موسیقی چه رویکردی دارد.

تعداد زیادی از شبکه‌ها و پروژه‌های بر مبنای بلاک‌چین در حال حاضر برای ساختارشکنی در این حوزه نیز آماده هستند. به‌عنوان مثال در صنعت موسیقی، قراردادها و اتفاقات نامناسب زیادی رقم خورده و مردم و هنرمندان از روند موجود ناراضی هستند. ایموجین هیپ یکی از هنرمندان موسیقی است که برای حل این چالش‌ها، پروژه‌ی بلاک‌چینی خود را با نام Mycelia شروع کرده است. این بلاک‌چین با هدف ارائه‌ی قیمت منصفانه و سهم مناسب از فروش محصولات به هنرمندان توسعه یافته است. پلتفرم دیگر، Voise نام دارد که به‌صورت غیرمتمرکز فعالیت کرده و امکانات مناسبی در جهت دسترسی به کاربران، به هنرمندان ارائه می‌دهد.

در جبهه‌ی مبارزه با یوتیوب، سرویس Flixxo تاسیس شده که از اتریوم به‌عنوان ابزاری برای مبارزه با بزرگترین سرویس به‌اشتراک‌گذاری ویدیو استفاده می‌کند. بازیگر دیگر این میدان، Videocoin است که با عرضه‌ی ICO به ارزش ۳۵ میلیون دلار، شروع خوبی داشت.

ذخیره سازی

در بخش ذخیره‌سازی، فناوری‌های ابری چند سالی است که جای خود را در میان کاربران باز کرده‌اند. شما می‌توانید به‌صورت رایگان یا با هزینه‌ی کم، فایل‌های خود را در سرویس‌های دیگران ذخیره کنید و سپس، از هر جای جهان تنها با دسترسی به اینترنت، آنها را مشاهده کرده یا ویرایش کنید.

چالش موجود در مورد حافظه‌های ابری این است که تمام اطلاعات در یک مرکز ذخیره می‌شوند و احتمال دسترسی افراد دیگر به آنها وجود دارد. این نقطه بسیار حساس است؛ چرا که هرچقدر هم یک سرویس ابری امن باشد، یک شرکت به اطلاعات دسترسی خواهد داشت. در نتیجه‌ی این مشکل، احتمال خرابکاری و دسترسی همگان به اطلاعات شما وجود دارد.

استارتاپ دیگر این حوزه، Filecoin نام دارد. این شرکت یکی از بزرگترین ICOهای تاریخ را به ارزش ۲۵۷ میلیون دلار به نام خود ثبت کرده است. این شرکت یک شبکه‌ی غیرمتمرکز برای ذخیره‌سازی اطلاعات دارد و قیمت خدمات آن، ارزان‌تر از رقبا است. استارتاپ Storj نیز به این رقابت وارد شده است و برنامه‌ای بزرگ برای کاهش قیمت‌ها دارد. بنیان‌گذاران این سرویس، امنیت بالای آن و اجازه‌ی دسترسی تنها به خود کاربر را از نقات قوت خود می‌دانند.

تبلیغات آنلاین

مدل سرویس‌های تبلیغاتی که در حال حاضر در اینترنت فعال هستند نیز کارایی لازم را ندارد. شرکت‌های متعددی در حال حاضر در سرویس‌های بزرگ همچون یوتیوب و فیسبوک، به نمایش تبلیغات می‌پردازند. در این میان صاحبان وبسایت‌ها نیز از مدل‌های درآمدی به‌صورت حق اشتراک یا موارد دیگر دلسرد شده و تنها به نمایش تبلیغات و افزایش ورودی وبسایت‌های خود دل بسته‌اند.

مشکل اصلی این مدل کسب‌وکاری، مسدود کردن تبلیغات توسط اکثر کاربران است. توجه نکردن کاربران به تبلیغات، ضررهای خاص خود را دارد و این حقیقت با مسدود کردن آنها توسط افزونه‌های ادبلاکر، بحرانی‌تر می‌شود. حتی گوگل نیز که سهم عمده‌ای از درآمد خود را مدیون تبلیغات است، این نوع از افزونه‌ها را در مخزن افزونه‌های خود ارائه می‌کند.

راهکار این قضیه، تنها ترغیب افراد به کلیک کردن روی تبلیغات نیست؛ بلکه کسب بیشترین سود از مشارکت کاربران در چزخه‌ی تبلیغات، هدف نهایی خواهد بود. تعداد زیادی از استارتاپ‌های مبتنی بر بلاک‌چین برای اصلاح سیستم تبلیغات آنلاین پا به میدان گذاشته‌اند که Basic Attention Tokenیکی از فعال‌ترین نمونه‌های آنها است. این شرکت ادعا می‌کند که تولیدکنندگان محتوا را به مناسب‌ترین تبلیغ‌دهندگان و همچنین مخاطبان متصل می‌کند و در این میان، خبری از شرکت‌های واسط نخواهد بود.

این شرکت، مرورگر مخصوص خود را نیز با نام Brave عرضه کرده است. کاربران این مرورگر می‌توانند به تولیدکنندگان محتوای مورد علاقه مبلغی را پرداخت کنند و شرکت‌های تبلیغ‌دهنده نیز هزینه‌ای را بابت توجه به تبلیغات به کاربران پرداخت می‌کنند. این فرآیند بدون دخالت و حتی آگاهی واسطه‌ها انجام می‌شود.

مدل تبلیغاتی آنلاین دیگر، Oyster Pearls است. کاربران این سرویس و مصرف‌کنندگان محتوا، با به اشتراک‌گذاری منابع GPU و CPU خود، از وبسایت مورد علاقه‌ی خود حمایت می‌کنند. اشتراک این منابع، وابستگی آن وبسایت به تبلیغات را کاهش می‌دهد. علاوه بر این موارد، صاحبان وبسایت‌ها و تولیدکنندگان محتوا نیز می‌توانند اطلاعات خود را در پلتفرمی غیرمتمرکز ذخیره کنند که باعث کاهش هزینه‌ها می‌شود.

وب، به معنای کلی

فعالان حوزه‌ی بلاک‌چین، امیدواری خود برای سلطه بر جهان را یک قدم به جلوتر برده‌اند. آنها سرویسی به نام Substratum عرضه کرده‌اند که به‌عنوان اینترنت جدید معرفی شده است. این پلتفرم به کاربران امکان می‌دهد که منابع پردازشی را برای ساخت یک وب غیرمتمرکز به اشتراک بگذارند. این وب جدید هیچ‌گونه محدودیت سانسور یا کنترل توسط یک شرکت خاص را نخواهد داشت.

کاربران با کمک به راه‌اندازی این وب جدید، ارز رمزنگاری شده دریافت می‌کنند. اجرای این نوع از وب، هیچ تغییری در مشاهده‌ی اطلاعات توسط کاربران نخواهد داشت و سایت‌ها با همان مرورگرهای عادی نیز قابل مشاهده هستند. تنها، سیاست‌های کنترلی و نظارتی از عملکرد کلی این سیستم حذف شده‌اند.

نمایش زمان در اپل واچ هیچگاه امری دشوار نبوده است؛ با یک چرخش ساده‌ی مچِ دست، کاربران می‌توانند زمان را روی صفحه‌نمایش اپل واچِ خود مشاهده کنند. با این حال، یکی از پرتکرارترین درخواست‌هایی که کاربران این ساعت هوشمند از اپل داشتند، اضافه‌شدن حالتِ نمایشگر همیشه روشن بوده تا همواره زمان روی صفحه‌نمایش این ساعت هوشمند نقش بسته باشد.

حال باتوجه به پتنت که به‌تازگی اهالی کوپرتینو به‌ثبت رسانده‌اند، به‌نظر می‌رسد که چنین قابلیتی در راه اپل واچ باشد. این پتنت به مشکل Burn-in در صفحه‌نمایش‌های اولد می‌پردازد. برای آن‌دسته از افرادی که با این مشکل آشنا نیستند، باید بگوییم که در اثر ثابت‌ماندنِ تصویر در پنل‌های اولد، پدیده‌ی Burn-in رخ می‌دهد که به‌دنبال آن، همواره هاله‌ای از تصاویر پیشین در پس‌زمینه مشخص است؛ البته این مشکل تنها به صفحه‌نمایش‌های اولد منحصر نیست و در دیگر انواع نمایشگر به‌مقدار کمتر وجود دارد.

تولیدکنندگان گوشی‌های هوشمند که از ویژگی نمایشگر همیشه روشن در ساخته‌های خود بهره می‌برند، برای جلوگیری از وقوع چنین مشکلی، اطلاعات نمایشی را به آرامی در سراسر صفحه‌نمایش حرکت می‌دهند؛ اما ساعت‌های هوشمند به‌ این دلیل که نمایشگرِ کوچکی دارند، اجرای این تکنیک را سخت می‌کنند.

حال اپل در پتنتِ جدید خود عنوان کرده که آن‌ها می‌خواهند با بهبود متدهای جمع‌آوری و ذخیره‌ی داده‌های هر پیکسل بر این مشکل فائق آیند. چنین متدی به دستگاه اجازه می‌دهد تا دستگاه به‌صورت خودکار با تنظیم هر پیکسل جلوی وقوع پدیده‌ی Burn-in را بگیرد.

باتوجه به اینکه رویداد معرفی آیفون‌های ۲۰۱۸ قرار است در ۲۱ شهریور برگزار شود، انتظار می‌رود که اپل در کنار معرفی نسخه‌ی جدید اپل واچ از این قابلیت نیز رونمایی کند.

هفته‌ی گذشته با معرفی گوشی پایین‌رده‌ی ریل‌می ۲ اوپو، انتظار می‌رفت که این دستگاه با برچسب قیمت بسیار پایین ۱۳۰ دلاری خود بتواند در نخستین روز عرضه به فروش خوبی دست پیدا کند. اکنون به‌نظر می‌رسد که این گوشی سازنده‌ی خود را ناامید کرده و آن‌طور که در توییتر اعلام شده است، امروز سه‌شنبه در نخستین فروش شگفت‌انگیز اینترنتی ریل‌می ۲ در عرض تنها ۵ دقیقه، ۲۰۰ هزار دستگاه از آن به فروش رفت.

ریل‌می ۲، دستگاهی انحصاری برای بازار هند به‌حساب می‌آید و از مشخصات آن می‌توان به تراشه‌ی اسنپدراگون ۴۵۰ کوالکام و دوربین دوگانه‌ی ۱۳ و ۲ مگاپیکسلی اشاره کرد این گوشی رابط کاربری ColorOS 5.1 را که مبتنی بر اندروید اوریو است، اجرا می‌کند و از باتری حجیم ۴۲۳۰ میلی‌آمپر ساعت بهره می‌گیرد. برچسب قیمت مقرون‌به‌صرفه‌ی ریل‌می ۲ متعلق به نسخه‌ی مجهز به ۳ گیگابایت رم و ۳۲ گیگابایت حافظه‌ی داخلی است؛ با این حال، اگر کاربران خواهان رم و ظرفیت ذخیره‌سازی بیشتر هستند، می‌توانند نسخه‌ی ۶ گیگابایت رم و ۶۴ گیگابایت حافظه‌ی داخلی را با قیمت ۱۵۵ دلار خریداری کنند.

ریل‌می ۲ Oppo را می‌توان در رنگ‌های مشکی یا قرمز سفارش داد. این گوشی همچنین در قسمت پشت از الگویی الماسی‌شکل بهره می‌گیرد که در زیر نورهای مختلف ظاهر آن تغییر می‌کند. انتظار می‌رود که نسخه‌ی آبی الماسی این گوشی نیز در ماه اکتبر از راه برسد.

Red اخیرا نخستین تصاویر رسمی گوشی هولوگرافیک موردانتظار خود موسوم به هیدروژن وان را منتشر کرد، این شرکت ضمن انتشار تصاویر یادشده، تاریخ عرضه‌ی گوشی هوشمند خود را نیز اعلام کرده است.

شرکت رِد که بیشتر به‌خاطر دوربین‌های سینمایی‌ خود شناخته می‌شود، سال گذشته اعلام کرد که کار روی گوشی هیدروژن وان را آغاز کرده است.Red Hydrogen One در کنار داشتن طراحی ماژولار (متشکل از قطعه‌های کوچکِ جداشدنی) به یک نمایشگر هولوگرافیک پرنور ساخت لایکا با اندازه‌ی ۵.۷ اینچ مجهز شده است، نمایشگر این گوشی به‌لطف بهره‌بردن از فرمت ویدیویی 4-View شرکت رد، می‌تواند افکت‌های سه‌بعدی خلق کند که کاربر می‌تواند بدون زدن عینک مخصوص هم آن را ببیند. نکته‌ی دیگر اینکه هیدروژن وان به‌هنگام جفت‌شدن با یکی از دوربین‌های سینمایی جدید Red می‌تواند نقش نمایاب را بازی کند. تصاویر رسمی منتشرشده از این گوشی را می‌توانید در ادامه مشاهده کنید:

رد اعلام کرده است که گوشی هیدروژن وان از پردازنده‌ی اسنپدراگون ۸۳۵ کوالکام استفاده می‌کند و توانایی پردازش صدای سه‌بعدی را هم دارد. Red در کنار این موارد، از تاریخ عرضه‌ی رسمی این گوشی هم رونمایی کرده است. طبق گفته‌های Red، گوشی هیدروژن وان قرار است روز دوم نوامبر ۲۰۱۸ (۱۱ آبان ۱۳۹۷) روانه‌ی بازار شود. خاطرنشان می‌کنی

م که این شرکت ابتدا قصد داشت گوشی هولوگرافیک خود را اوایل ۲۰۱۸ عرضه کند؛ اما تاریخ عرضه‌ی آن را تا آگوست ۲۰۱۸ به‌تعویق انداخت و در نهایت در همان تاریخ هم محصولش را عرضه نکرد. گفته می‌شود که پیش‌فروش رد هیدروژن وان قرار است روز نهم اکتبر (۱۷ مهر) آغاز شود.

گوشی هیدروژن وان رد قرار است برچسب قیمت ۱,۲۹۵ دلاری داشته باشد

هواوی به‌صورت رسمی از میان‌رده‌ی جدید خود رونمایی کرد؛ میت ۲۰ لایتپیش از این در لهستان رؤیت شده بود و اکنون به وب‌سایت رسمی هواوی در بریتانیا نیز اضافه شده و شرکت سازنده نیز بیانیه‌ای مطبوعاتی را درباره‌ی محصول جدید خود منتشر کرده است. طراحی و مشخصات فنی Huawei Mate 20 Lite تا حدود زیادی با شایعات و گمانه‌زنی‌های پیرامون آن هم‌خوانی دارد.

هواوی میت ۲۰ لایت نخستین محصول از خانواده‌ی میت ۲۰ هواوی به‌حساب می‌آید و پیش‌بینی می‌شود که دو فبلت مورد انتظار دیگر از این سری با نام‌های میت ۲۰ و میت ۲۰ پرو طی ماه اکتبر از راه برسند. خاطرنشان می‌کنیم که Mate 20 Lite تنها میان‌رده از خانواده‌ی میت ۲۰ به‌شمار می‌رود و دو دستگاه دیگر به کلاس بالارده‌‌ی هواوی تعلق خواهند داشت. برخلاف نسل قبل، میت ۲۰ لایت از بدنه‌ای با ترکیب فلز و شیشه بهره می‌برد.

بریدگی نمایشگر به سری میت ۲۰ نیز راه یافته است و اکنون میت ۲۰ لایت از نمایشگری ۶.۳ اینچی LTPS IPS با روزلوشن ۱۰۸۰ × ۲۳۴۰ پیکسل و تراکم ۴۰۹ پیکسل‌براینچی بهره می‌برد که از لبه‌ی بالا به یک بریدگی و از لبه‌ی پایین به حاشیه‌ای نسبتا باریک ختم می‌شود. تمام کلید‌های فیزیکی در لبه‌ی سمت راست قرار دارند و لبه‌ی سمت چپ تنها از درگاه سیم‌کارت میزبانی می‌کند. درگاه هدفون کماکان در نسخه‌ی لایت وجود دارد و در لبه‌ی پایین دستگاه کنار پورت USB-C قرار گرفته است.

در پنل پشتی دستگاه دوربین دوگانه‌ی ۲۰ و ۲ مگاپیکسلی در کنار حسگر اثر انگشت قرار دارد که سنسور اصلی فوکوس خودکار تشخیص فاز، HDR Pro، سوپر اسلوموشن در کنار Qmoji سه‌بعدی پشتیبانی می‌کند و در پسِ لنزی با دیافراگم f/1.8 قرار دارد. چینی‌ها وظیفه‌ی ثبت تصاویر سلفی را نیز برعهده‌ی دوربین دوگانه‌ای قرار داده‌اند که ترکیبی از سنسوری ۲۴ مگاپیکسلی با لنز f/2.0 و سنسوری ۲ مگاپیکسلی است.

توان پردازشی Huawei Mate 20 Lite برعهده‌ی تراشه‌ی میان‌رده‌ی ۶۴ بیتی و هشت هسته‌ای کرین ۷۱۰ قرار دارد و این پردازنده را ۴ گیگابایت حافظه‌ی رم در کنار ۶۴ گیگابایت حافظه‌ی ذخیره‌سازی قابل ارتقاء تا سقف ۲۵۶ گیگابایت از طریق کارت حافظه‌ی microSD همراهی می‌کند. میان‌رده‌ی چینی‌ها برای تأمین انرژی مورد نیاز به باتری ۳۷۵۰ میلی‌آمپرساعتی خود اتکا دارد، این باتری از شارژ سریع ۹ ولت / ۲ آمپر نیز پشتیبانی می‌کند.

میت ۲۰ لایت در دو نسخه‌ی تک و دو سیم‌کارت در رنگ‌های مشکی و آبی عرضه خواهد شد و به‌صورت پیش‌فرض از سیستم‌عامل اندروید ۸.۱ اوریو در کنار رابط کاربری EMUI 8.2 بهره خواهد برد. Mate 20 Lite ابعادی معادل ۷.۶ × ۷۵.۳ × ۱۵۸.۳ میلی‌متری دارد و وزن آن ۱۷۲ گرم است. طبق اعلام هواوی میان‌رده‌ی جدید این شرکت در بریتانیا هم‌اکنون از طریق اپراتورهای Carphone Warehouse و Vodafone برای خرید با قیمت ۳۷۹ پوند (۴۷۹ دلار) در دسترس قرار دارد؛ اما اپراتور EE آن را از ماه اکتبر عرضه خواهد کرد.

" style="box-sizing: border-box; position: relative; min-height: 1px; padding: 0px; float: left; width: 106px; margin: 0px; text-align: justify; font-size: 15px; line-height: 32px;">

نظر شما در خصوص میان‌رده‌ی جدید سری میت ۲۰ چیست؟ با توجه به میت ۲۰ لایت، چه مشخصات و ویژگی‌هایی را برای پرچم‌داران این سری پیش‌بینی می‌کنید؟ شما در پایان می‌توانید مشخصات فنی دقیق Huawei Mate 20 Lite نسبت به نسل پیشین این گوشی هوشمند را در جدول زیر مشاهده کنید: